آیت الله العظمی جوادی آملی: در خطبه ۱۵۱ بعد از حمد خدا عرض می‌کند خدايا من از تو كمك مي‌خواهم در آن اموری كه بايد شيطان را طرد كرد و دور داشت و همچنين از تو كمك مي‌خواهم در اموری كه شيطان ما را از انجام كار خير طرد مي‌كند و دور مي‌دارد؛ از مداحر و مزاجر شيطان به تو پناه مي‌برم و از تو كمك مي‌گيرم. همه ما كم و بيش در درون خود اين وسوسه را احساس مي‌‌كنيم؛ اگر خواستيم كار خيری انجام بدهيم او وسوسه ای مي‌كند كه نكنيم يا درباره كار بد ما را تحريك و تشويق مي‌كند. اين وسوسه عاملی مي‌طلبد؛ گاهی انسان نسبت به اين وسوسه نگران است و با آن درگير است، معلوم مي‌شود خواسته خود او نيست و بر او تحميل مي‌شود؛ اگر چيزی خواسته خود نفس نبود و بر او تحميل شد، معلوم مي‌شود يك عامل بيروني دارد و اين عامل بيرونی همان است كه از آن به عنوان شيطان ياد می‌شود. در اين جهاد درونی اگر كسی بر اساس ﴿إِيِّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾ از خدا كمك بخواهد به خدا پناه ببرد پيروز مي‌شود، اينكه ما در نماز به خدا عرض مي‌كنيم ﴿إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾، در خطبه ۱۵۱ علوی آمده است كه من از تو كمك مي‌خواهم در طرد شيطان و زجر شيطان و از اينكه او بخواهد مرا از كارهای خير طرد و منزجر كند نااميد بشود و به تو تمسك مي‌جويم و اعتصام مي‌جويم از بازيها و مكر‌ها و فريبها و دغلكاری های شيطان كه شيطان از راه محبت دنيا يا خوف باطل مرا وادار به گناه بكند. ۸۱/٧/٢۶ #شرح_نهج_البلاغه 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی