آمد خبر که سخت غمینی عزیز دل سوزی ز درد گوشه نشینی عزیز دل مولا مگر کم است هواخواه و یاورت امت گرفت جز تو قرینی عزیز دل؟ قلبم گرفت کاش که صدها چو من روند یک رنج ناگوار نبینی عزیز دل مولا فداییت همه ایل و تبار ما تنها امید مکتب و دینی عزیز دل مولا تمام خلق جهانند حلقه ای زشتند بی شما که نگینی عزیز دل گر عسکری است مایه ی رنجت بگو بمیر تا جز گیاه هرز بچینی عزیز دل ۲۳ تیر ۱۴۰۲