مجلس به هم ریزند با ابراز نامش میرند با او از مدینه تا به شامش بعضی به صرف نام او بارند باران صیدند اما عاشق صیاد و دامش او کشته ی اشک است آنها کشته ی او او عبد الله است و آنها هم غلامش تنها برای روضه هاشان اسم کافی است از دل سپه سازند و گیرند انتقامش آنها که تاب روضه ی اصغر ندارند وقتی که آب آمد دریغ از تشنه کامش دنیا به اشک چشم آنها هست بر پا بی عاشقی خوش باد فصل اختتامش ای عسکری ای کاش از این جمع باشی این جمع دوزخ می شود حتما حرامش ۲۸ تیر ۱۴۰۲ آخرین بازنگری ۱۵ تیر ۱۴۰۳