هر نفسی که فرو می‌رود ممدّ حیات است و چون برمی‌آید مفرّح ذات... هنگام غوطه‌وری نفْس در امواج جهان جزئیات و کثرت‌ها، ناگزیر از نفس کشیدن هستیم تا امکان حیات به واسطه گردش خون به تک‌تک ذرات وجود انسان برسد. اگر نباشد این انسجام سلول‌ها از هم خواهد پاشید. فساد و تعفن در سلول‌ها باقی خواهد ماند و بدن را از بین خواهد برد. ذکر برای جان انسان همان نفس برای تن است. آنان که از یاد محرومند روحشان می‌میرد.