ابان بن تغلب، از ياران نزديك امام صادق - عليه السلام - است، مي گويد: با امام صادق - عليه السلام - در مكّه بودم، همراه آن حضرت، مشغول طواف كعبه شديم، در اين وقت يكي از شيعيان، از من تقاضا كرد كه همراه او براي برآوردن حاجتي كه داشت، برويم. من به طواف، ادامه دادم، او اشاره كرد، ولي من به او توجه نكردم زيرا دوست داشتم امام صادق - عليه السلام - را تنها نگذارم. او بار ديگر اشاره كرد، امام متوجه اشاره او گرديد، به من فرمود: او با تو كاري دارد؟ گفتم: آري، فرمود او كيست ؟ گفتم: از دوستان ما است، شيعه است. امام كه متوجه شده بود، او كار لازمي دارد، فرمود: نزد او برو. عرض كردم: طواف را قطع كنم. فرمود: آري. عرض كردم: گر چه طواف واجب باشد؟ فرمود: آري برو، گر چه طواف واجب باشد. و از سخنان امام صادق - عليه السلام - است كه فرمود: مشي المسلم في حاجة المسلم خير من سبعين طوافاً بالبيت الحرام. ترجمه: سعي و گام برداشتن مسلمان براي برآوردن نيازهاي مسلمان، بهتر از هفتاد بار طواف، به دور كعبه است.   منبع : داستان دوستان، محمد محمدي اشتهاردي