به بهانه روز حمل ونقل //// تحولات حمل و نقل از سده به خمینی شهر حمل و نقل و ابزارهای آن در سده تحولاتی را همزمان با نقاط دیگر کشور طی کرده است و از استفاده از چهارپایان به خودروهای عمو‏می‏‏ و شخصی متنوع رسیده است. اولین شهر همجواری که مردم منطقه به آن به دلایل مختلف در رفت و آمد بوده و هستند اصفهان ‏می‏باشد. البته نجف‏آباد و گز و خورزوق و دولت‎آباد و حتی تیران هم از جمله مناطقی است که گفته‏ها و شواهد تاریخی نشان ‏می‏دهد از دیرباز رفت و آمد به آن مناطق انجام می‏شد. چهارپایان، درشکه، گاری، دوچرخه، موتور سیکلت، اتوبوس و سواری وسایلی هستند که در سیر تحول وسایط نقلیه دوران خود را داشته اند. درشکه در اواخر دوره قاجار و اوایل حکومت پهلوی چند درشکه برای انتقال مسافر به اصفهان استفاده ‏می‏شد. اسنادی نشان می‏دهد برنامه کاری برای آنها در سال 1317 تعیین گردید. در سال 1338 شهرداری سده تبدیل ارابه‏ها را به ماشین جهت عبور و مرور درخواست نمود و این نشان می‏دهد تعدادی از آنها هنوز تا این سال فعال بودند گاری‏ گاری‏ها وسیله عمده حمل کالا قبل از رواج ماشین‏های مخصوص حمل بار بودند. گاری‏ها دو و یا چهار چرخ داشتند و توسط افراد یا چهارپایان به حرکت در ‏می‏آمدند. این وسیله دوچرخ درعقب و دو دسته بلند در جلو داشت که اسب بین این دو دسته بسته ‏می‏شد. عمده حمل کالا درون و برون شهر توسط گاری‏ها انجام ‏می‏شد. در نیمه اول قرن چهارده حدودا پانزده گاریچی در شهر به فعالیت مشغول بودند. دوچرخه با افزایش دوچرخه‌ سواران در ۲۳ مرداد ۱۳۰۵، نظامنامه دوچرخه ‌سواری در ۲۰ ماده در روزنامه‌های کثیرالانتشار تهران به چاپ رسید . در سده نخستین بار دوچرخه به وسیله حاج علی‏محمد عسگری به این دیار آمد. با افزایش دوچرخه‏ها در سده، حاج علی دکانی برای تعمیر آن اختصاص داد. دوچرخه‏های لاری، هرکولس، غزال، سه تفنگه،‏ بیرمنگام، بی اس‏ آ همگی ساخت بریتانیا از دوچرخه‏های بازار بودند. مرحوم حاج قنبر غفورزاده در محله ورنوسفادران و مرحوم وکیل حسین در محله خوزان پیشکسوتان این حرفه بودند. در دهه 1320 تعداد دوچرخه‏ها در اصفهان و سده افزایش یافت، به گونه‏ای که در سال 1327 حدود 12 هزار دوچرخه در شهر اصفهان شماره شد و در حدود بیست هزار نفر هم گواهی‏نامه دوچرخه داشتند. موتورسیکلت انواع موتور سیکلت‏ها از جمله دوچرخه‏های دارای موتور و موتور گازی به تدریج توسط شهروندان به کار گرفته شدند. موتورهای ایژ و چوپان موتورسیکلت‏های پر قدرتی بودند که برای حمل بار، جمع آوری پوست و در مسیرهای طولانی استفاده ‏می‏شدند. اتوبوس در سال 1318 برای فعالیت اتوبوس و حمل و نقل مسافر بین سده و اصفهان مجوز صادر شد و به این ترتیب علاوه بر درشکه اتوبوس از نوع دماغدار و هندلی بین سده و اصفهان فعال شدند و برای آنها ایستگاهی مشخص شد. در اواخر دهه 1340 شرکت واحد اصفهان خط اتوبوس بین اصفهان و همایون شهر دایر کرد آذر 1370 سازمان اتوبوسرانی خمینی‏شهر و حومه با چهار دستگاه بنز 302 در دو خط خمینی‏شهر اصفهان و خمینی‏شهر درچه تاسیس گردید. در سال 1381 پایانه قدس جنب سینما فرهنگ افتتاح گردید. در سال 1390 تحول دیگری به وجود آمد و دریافت کرایه‏ها الکترونیکی گردید و بلیط‏های کاغذی جای خود را به کارت‏های الکترونیکی داد. خودروی سواری چند سند مرتبط به دهه 1320 نشان از فعال بودن اتومبیل سواری در خط سده اصفهان از سال 1323 میدهد. از سال 1325 شهرداری وارد موضوع ‏می‏شود و در سال 1328 ژاندارمری مسوول نظم آنها ‏شد. در دهه 1330 شورلت مدل 1953 میلادی و سپس مدلهای 54 و 55 توسط مردم خریداری و در مسیر سده به اصفهان و بالعکس به کار گرفته شد. سواری‏ها در فلکه، ایستگاه داشتند و از طریق خیابان امام جنوبی به خیابان امیرکبیر فعلی رفته و از طریق جاده آتشگاه به دروازه دولت ‏می‏رفتند. مقصد آنها در اصفهان، گاراژ سده در خیابان طالقانی نزدیک چهار راه شمس‏آبادی فعلی بود مینی بوس در دهه 1340 وسیله دیگری به نام مینی بوس وارد چرخه حمل مسافر شهر گردید. مینی بوس‏های که بین همایونشهر و اصفهان در رفت و آمد بودند ایستگاه‏های مبدا و مقصد متفاوتی با سواری‏ها داشتند و ظرفیت و کرایه آنها فرق ‏می‏کرد. ایستگاه عوارضی پس از تاسیس بلدیه در سده گرفتن عوارض از وسایط حمل و نقل به منبع درآمدی برای شهرداریها تبدیل شد.. به نظر می‏رسد تا دهه 1340 که دریافت اینگونه عوارض با بخشنامه کشوری لغو ‏گردید، ایستگاه‏های نواقلی (عوارضی) در مسیرهای برون شهری از جمله در شمال شهر ورودی خیابان ورنوسفادران از سمت میدان آزادی، جاده سده(امیرکبیرفعلی، حدود هرستان، ایستگاه شیرخدا) وجود داشته که از هر اتومبیل یک ریال عوارض دریافت ‏می‏کردند. خلاصه شده از کتاب تحولات از سده به خمینی شهر نگارش محمدعلی شاهین https://eitaa.com/danehnameh