پیشینه و سرگذشت مصرف غذاهای ساندویچی در خمینی شهر ###### sandwichدر واقع بخشی از نا فردی است که در شهری انگلیسی در قرن 19 زندگی می‏کرد. ابداع اتفاقی ساندویچ در میانه قرن هجدهم میلادی به عادت این فرد نسبت داده می‏شود. از چنگ جهانی دوم به بعد اولین ساندویچی‏ها در تهران شروع به کار کردند و به تدریج تعداد آنها زیاد شد و به شهرهای بزرگ راه یافت. در دهه 1340 یک مغازه همراه فروش محصولات در خیابان ورنوسفادران اقدام به عرضه ساندویج کرد. در دهه 1350 چند مغازه اختصاصی ساندویچی در میدان امام، میدان آزادی، محله زاغ‏آباد، روبروی شهرداری و سپس روبروی بانک ملی دایر گردید. ساندویج در این ایام بیشتر شامل کوکو سبزی، کتلت، بندری، سوسیس و کالباس بود که همراه با نوشابه 12 تا 20 ریال عرضه می شد. بعضی افراد سفارش می دادند محتوای ساندویج در دو نان روی هم گذاشته شود که به ساندویج دو نانه معروف گردید. مشتریهای این ساندویچی ها بیشتر از قشر نوجوان و جوان بودند. به تدریج در دهه‏های بعد بعضی خانواده‏ها ترجیح دادند ساندویچ را درخانه تهیه کنند و این نوع غذا هم به سبد غذایی افزوده شد. همزمان چند فروشگاه عرضه مواد اولیه ساندویچ مانند سوسیس و کالباس در شهر دایر شد. در سالهای بعد گرایش به مصرف سوسیس و کالباس به دلیل ابهامات آن برای سلامتی محدود شد و در هنگام نگارش مطلب فلافل بیشترین مصرف را در بین ساندویج ها دارد. تحول و توسعه دیگر در این نوع غذاها ورود پیتزا و انواع دیگر و نیز تاسیس مغازه‏های جدید با شکل و شمایل جدید و فضای بزرگ با میز و صندلی است. گرچه مغازه های ساندویجی قدیمی همچنان به کار خود ادامه می دهند. //// https://eitaa.com/daneshnam_khomenishahr