📌 روایت تاریخ انقلاب اسلامی، چالش‌ها و راهکارها
#اختصاصی
#حسن_محمدی
🔹 استمرار انقلاب اسلامی و فهم آینده انقلاب، نیازمند بصیرتی است که از مطالعه تاریخ انقلاب و شناخت تحولات، اندیشه‌ها و جریانات مرتبط با انقلاب اسلامی بدست می‌آید. علی رغم اهمیت ویژه تاریخ انقلاب اسلامی، چالش‌های جدی‌ای در نگارش علمی و در روایت آن وجود داشته است
🔻 در نتیجه، نسل‌های جدید ذهنیت مناسبی نسبت به رژیم پهلوی، وقایع منجر به انقلاب اسلامی، مبارزات و مدیریت امام خمینی(ره)، خیانت‌های دشمنان خارجی و داخلی و دستاوردهای انقلاب اسلامی ندارند.
💠 ابتدا مروری داریم بر موانع و چالش‌های شکل‌گیری تاریخنگاری و تاریخ روایی انقلاب اسلامی و در آن به چهار چالش نظری، راهبردی، آموزشی و رسانه‌ای اشاره اشاره می‌شود. در ادامه راهبردهای رسیدن به وضعیت مطلوب در قالب شش پیشنهاد ارائه می‌گردد.
🔻 موانع و چالش‌های شکل‌گیری تاریخنگاری و تاریخ روایی انقلاب:
1⃣ چالش نظری؛ سکولار بودن علم تاریخ
تاریخ در لسان قرآن بر اساس اهداف تربیتی خدواند و با محوریت حق و باطل شکل گرفته است. قرآن سرگذشت مبارزات حق و باطل و قواعد حاکم بر آن مبارزه را بیان میکند تا درس‌ها و عبرت‌های لازم به مخاطبان منتقل گردد. مصادیق حق و باطل در قرآن، از حزب الله و حزب الشیطان شروع شده و از پیامبران و معارضان انبیاء تا پیامبر اسلام و مخالفانش پیش میرود
🔅 بنابراین، ساختار تاریخنگاری قرآن ساختاری متناسب با هدایت انسان است و بر این اساس، تاریخ بصورت کاملا هدفمند، ارزش‌مدار و گزینش شده روایت می شود. رهبر معظم انقلاب نیز روایت تاریخ را ذیل هدف «انسان‌سازی» دنبال کرده و جریان معارض انبیاء را چهار گروه فرعونیان، مَلاء (اطرافیان فرعون)، اشراف و نهایتا احبار و رهبان خلاصه میکند.
✅ با این اوصاف، مبارزات انبیاء و پیروانشان با جریانات معارض و اهداف تربیتی قرآن در مبارزه انسان با دنیا و نفس خویشتن، روح و هدف اصلی قرآن از روایت‌های تاریخی را شکل میدهند.
⭕️ با مروری بر تاریخ صد ساله رشته تاریخ در ایران و گرایش‌های متنوع و منابع آن، مشخص می شود که این علم نه تنها فاقد رویکرد حق و باطلی به گذشته و تاریخ است بلکه رویکرد خود را بر مبنای پرهیز از ارزش‌ها و هنجارهای دینی و ملی بنا کرده و طبیعتا درس و عبرت چندانی نخواهد داشت.
💠 علم تاریخ در دانشگاهها و مدارس ایران بر مدار حکومت‌ها، اندیشه‌ها، ادبیات و جغرافیای ایران شکل گرفته است. تو گویی قراردادی مانند قرارداد سایکس‌پیکو در عرصه علم هم کشیده شده و تلاش شده است تا حافظه تاریخی مردم مسلمان ایران از مبارزات انبیاء با معارضانشان خالی گردد زیرا این تواریخ، به عنوان تاریخ «دیگر کشورها» شمرده می‌شوند. همچنین بدلیل تخلیه شدن تاریخ از اهداف تربیتی، این رشته فاقد خاصیت «انسان‌سازی» شده است.
⛔️ علم تاریخ مدعی بی‌طرفی در روایت تاریخ است؛ اما معمولاً تاریخ را در قالب نظریه‌های پیشینی تفسیر میکند؛ نظریه‌هایی که بی‌طرف نبوده و هر یک مبانی خاصی دارند که منجر به تحدید نگاه مورخ می‌شوند. برخی بزرگان این جریان مانند عباس اقبال، تاریخنگاری علمی را در شیوه کار مورخان فرنگی جستجو میکنند. همان‌طور که منابع مورد استفاده پیرنیا در تدوین آثارش عموماً غربی است.
💢 این علم در دوره پهلوی در استخدام ایدئولوژی باستان‌گرایی، ترویج ملی‌‌گرایی و تجدید شکوه ایران باستان قرار گرفته بود اغلب گروه‌های تاریخ و کتاب‌ها و نشریات این رشته، تاملات خود را از باستان شناسی آغاز کرده و حداکثر تا اوایل حکومت پهلوی پیش می‌روند. در علم تاریخ، «انقلاب اسلامی» یا اصلا مساله نیست و یا از نظرگاه لیبرالیسم به آن پرداخته می‌شود.
🔹 پژوهشگران دانشگاههای ایران کوشش میکنند تا نظریات خود را به مبانی یا روش‌های افرادی چون جان‌فوران، ژانت‌آفاری، نیکی کدی، تداسکاچپل، یرواند آبراهامیان، ماروین زونیس، جیمز دیویس مستند کنند نه کتاب‌هایی مانند «نهضت روحانیون ایران» اثر مرحوم علی دوانی یا «نهضت امام خمینی(ره)» اثر حجت‌الاسلام سیدحمید روحانی. بطور خاص در گرایشات ایران شناسانه، دیپلمات‌ها و کارمندان رسمی دولت‌های غربی، تجار، افراد ماجراجو، ثروتمندان جهان‌گرد و میسیونرهای مذهبی، به عنوان منابع علمی به‌شمار می‌آیند.
ادامه👇👇