🔆آن‌چه بود؛ آن‌چه شد🔆 کم و کاستی‌ها در حوادث دل‌خراش همواره بوده و هست و مسؤولان نظارتی موظف‌اند با مجریان قاصر و مقصر برخورد کنند. اما آن‌چه پس از سیل گلستان و مازندران مشاهده می‌کنیم حضور مسؤولین لشکری و کشوری در سطوح بالا برای کمک به سیل‌زدگان و آسیب‌دیدگان است. ❓سؤالی که مطرح است این‌که آیا پیش از انقلاب اسلامی نیز وضعیت به همین صورت بوده است؟ مرور خاطرات رهبر معظم انقلاب اسلامی پیرامون سیل ایرانشهر گوشه‌ای از واقعیت‌های تلخ #عصر_پهلوی در مواجهه با بلایای طبیعی را روشن خواهد کرد: ◀️«سیل سال ۵۷ در ایرانشهر آن زمانی که بنده در ایرانشهر تبعید بودم، به مناسبت‌های مختلف، با مسؤولان ارتباط پیدا می‌کردیم. آن وقت به بنده گفتند که یک معاونِ استاندار تا حالا به ایرانشهر نیامده است! در سال ۵۷ در ایرانشهر سیل آمد و هشتاد درصد شهر قطعاً خراب شد؛ یعنی من یک به یک تمام مناطق شهر را با پای خودم رفتم و دیدم. پنجاه روز ما امداد و پشتیبانی می‌کردیم. یک نفر از مرکز که هیچ، از زاهدان هم یک نفر آدم برجسته‌ی متشخص به ایرانشهر نیامد که بگوید چه خبر است این‌جا! به صورت ظاهری هدایایی به وسیله‌ی «شیر و خورشید» فرستادند که اولاً اگر به دست مردم می‌رسید، یک‌دهم نیازهایی که مردم داشتند و یک‌دهم آنچه که ما تبعیدی‌ها برای مردم فراهم کرده بودیم، نمی‌شد؛ ثانیاً همان را هم نمی‌دادند و از آن هدایای ناچیز، مبالغی هم برای خودشان لازم داشتند تا بخورند.»(رهبر معظم انقلاب ۱۳۸۱/۱۲/۵) @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم.