کمترین تحریری از یک آرزو این است آدمی را آب و نانی باید و آنگاه آوازی کمترین تصویری از یک زندگانی: آب، نان، آواز، ور فزون‌تر خواهی از آن، گاهگه، پرواز. آنچنان بر ما به نان و آب، اینجا تنگ‌سالی شد که کسی در فکرِ آوازی نخواهد بود وقتی آوازی نباشد، شوقِ پروازی نخواهد بود. محمدرضا شفیعی کدکنی dastannevis.com