💠 به بهانه آرات 🖋️زهرا وافر شاید بسیاری از مردم آرزو داشته باشند فرزندانشان در سنین کودکی بدرخشند و به شهرت برسند، شاید خیلی ها حسرت بخورند یا حتی حسادت کنند و حتما برخی هم والدین چنین کودکانی را تحسین می کنند... من اما به عنوان یک روانشناس، از دیدن این کودکان معصوم جز احساس ترحم و نگرانی دستخوش هیچ هیجان دیگری نمی شوم، زیرا احتمال می دهم که چنین کودکانی در نوجوانی و جوانی درگیر مشکلات عدیده شوند، چون «فرایند رشد» را درست طی نکرده اند. اینکه یک بچه در ٨ سالگی، وقتی هنوز به هوش انتزاعی نرسیده اشعار مولانا را از حفظ باشد و مثل یک استاد ادبیات حرف بزند یا در ۶ سالگی حافظ قرآن باشد و با لحن یک آیت‌الله سخن بگوید یا در 5 سالگی یک ورزشکار حرفه ای باشد برای شما نگران‌کننده نیست؟ اگر یک کودک قبل از اینکه به مرحله «هویت‌یابی» برسد، با اراده والدین و اطرافیان در نقش «ورزشکار» یا هر نقش دیگری فرو رفته باشد، وقتی در نوجوانی به مرحله «هویت‌یابی» برسد احتمالا دچار مشکل خواهد شد. او بدون کاوش و جست و جو، نسبت به هویتی متعهد شده است که اطرافیان برایش انتخاب کرده‌اند. تنها دوره ای از زندگی اش که می توانست شاد، سرخوش و بی دغدغه طی شود - یعنی دوران کودکی- با تمرین و کلاس و کار طی شده است. تنها چیزی که حق داریم از یک کودک زیر ٧ سال انتظار داشته باشیم، این است که «بازی» کند و ذره ذره دنیای پیرامون خود را «کشف و تجربه» کند. برای یادگیری، حفظ قرآن یا اشعار سعدی و مولانا، خواننده، ورزشکار یا بازیگر شدن، سالهای سال وقت هست؛ اما... ما به عنوان انسان برای کودکی کردن چند سال بیشتر وقت نداریم، و چه طور به خودمان اجازه می دهیم برای تحقق اهداف کمال‌گرایانه خودمان، این تنها فرصت محدود را از فرزندانمان دریغ کنیم؟ افرادی که در سنین بسیار پایین درگیر آموزشهای سخت، زیاد و تخصصی یا کار حرفه ای می شوند، دیر یا زود مشکلات روانی حاصل از این روند معیوب را نشان می دهند... گاهی می بینم برخی از این پیجهای روانشناس نما، چنین می نویسند «اینجا بهت یاد میدم چه طور یه کودک موفق و افتخارآفرین تربیت کنی!». خواستم از همین تریبون به عنوان یک روانشناس بگویم که ما والدین وظیفه نداریم «کودک موفق و افتخارآفرین» تربیت کنیم، ما فقط باید تلاش کنیم فرزندانی «سالم و شاد» پرورش دهیم، بچه ها خودشان باید در آینده مسیری که خودشان دوست دارند را انتخاب کنند و به هر میزانی که تمایل دارند و تلاش می کنند به موفقیت برسند، و از همه مهمتر اینکه، انسانهای در ظاهر «موفق و افتخارآفرین»، لزوما در باطن «شاد و سالم» نیستند.... پ. ن: مراقب باشیم زندگی نزیسته یا آرزوهای برآورده نشده خودمان را به فرزندانمان تحمیل نکنیم! کانال دست نوشته های یک روانشناس 👇 @dastneveshtehapsy