﷽ مقصد و برنامه ارتباط با دیگران ✨ آدم ها اگر هم مقصد و هم باور نشوند، هرچقدر هم رابطه شکل دهند و هرچقدر هم مهارت داشته باشند در ارتباط گیری، به نتیجه نمی رسد. مقصد وابسته به باورهای ماست. برنامه هم مسیری است که برای بدست آمدن آن مقصد در نظر می گیریم. 🌱 ممکن است ما همیشه خیلی اهداف متعالی ای برای ارتباط خودمان با دیگران درنظر داشته ایم اما هیچ وقت برای رسیدن به آن، مسیر تعیین نکرده ایم. مثلا ما آرزوهای زیادی ممکن است داشته باشیم ولی هیچ کاری از ما بر نمی آمده است. البته مسئله تشکیل دادن جمع هم مهم است زیرا خداوند رحمت اش را در جمع نازل می کند. تا قبل از اینکه در یکجا (چه مجازی و چه حضوری) جمع شویم شاید من توانم برای بیدار ماندن و بانشاط بودن کمتر بود، یا در مقابل آسیب ها یا در مقابل ملامت دیگران (که در مسیر الهی اتفاق می افتد) شکننده تر بودم. ولی چون در جمع بودم صبورانه تر عمل کردم. چرا؟ چون جمع به ما برنامه می دهد. ✅ استادی فرمودند اگر می خواهید خودتان را منضبط به انجام یک کاری کنید، مسئولیتی در آن باره قبول کنید. ما در جامعه جاهای خالی زیاد داریم و اگر مسئولیتی بپذیریم زندگیمان به حق آن نظم می گیرد. به خاطرش میهمانی ها را تا نیمه شب ادامه نمی دهم، هر سریالی تلوزیون گذاشت نمی بینم و هرکاری را و هر اتلاف وقتی را زیر بارش نمی روم. خیلی از کارها را از زندگی ام حذف می کنم. اگر انسان ها مقصد و برنامه مشخصی برای ارتباطاتشان نداشته باشند، آن ارتباط به سمت لغو و بیراهه می رود که نوعا چنین است. 💦 پس نشست و برخاست ها و احوال پرسی ها و دید و بازدیدها باید بر مبنایی باشد. اگر اینطور نبود، همین روابط محلی می شود برای آسیب؛ مثلا در ارتباط با مادرم با خواهرم و ... می شوم یک آدم خوبی که خیلی خوب می شنود حتی غیبت را، عکس العمل ها و راهکارهای نو و خوب ارائه نمی دهد و منفعل است چون صرفا شنونده خوبیست. 💫 پس باید به اقتضاء آدم های اطرافمان، برایشان برنامه داشته باشیم. چون آدم ها اگر بی برنامه باشند به لهو می افتند. 📚 ذیل کتاب بلوغ با هم بودن استاد اخوت (شرح خانم سها) #شنبه #ارتباط_با_فرزند #مقصد_برنامه برای ارتباط با دیگران @davat_namaz