🍂 🔻 #کربلای۴__گردان‌کربلا ۱۳ حسن اسد پور باید نیش سیم خاردار را به جان خرید ! من از فرصت استفاده کرده و اسلحه ام را به سیم خاردار چسبانده تا کاور پلاستیکی آن پاره شود! چرا که دستهای آغشته به گل و سرمازده یاری دریدن پلاستیک آن را نداشت! خیزها جلوتر رفت تا زیباترین صحنه ها را به چشم دید زخمی ها ... غواصان به گل نشسته.. شهدای در معبر ... از تمام آنچه دیدم و شنیدم ، زیباتر از " سعید حمیدی اصل" بیاد ندارم! آن جوان ۱۶ ساله ی روستایی خوش قامت و سفیدرو ! با آن نوحه های شیرین عاشورایی ... " علم دار کربلا نگهبان خیمه ها ..." عجب شوری به گروهان می داد! لبخندش ملیح بود و متانتی در رفتارش داشت! سعید در معبر به شدت از ناحیه دو پا مجروح شده بود! یکی کامل قطع شده و دیگری قطعه قطعه فقط به لباس غواصی بند شده بود! و شریان های بریده در سرما و گل ولای، خون گرمِ "سعید" را به سر و صورتت می پاشید!! سبحان الله ! سعید ، دردآلود پیوسته ذکر می گفت! نه فقط ذکر می گفت، بلکه خیره در چشمان بهت زده ام شد و توصیه به شجاعت و هجوم کرد! اما زخم‌های چاک چاک در گل ولای سرد و آب شور ... عجب دردی می کشید .... جلوتر دیگری ... شاید آخرین نفر "علی رضا درگاهی" بود که به حالت سجده افتاده بود! نمی دانم چند تیر یا ترکش سینه اش را شکافته بود! علی رضا ، با آن لهجه ناب دزفولی.... شخصیت آرام و کم حرفی داشت! مدتی در چادر ما بود. با من نجوایی داشت، درد دل می کرد! چند ماهی بیشتر از فوت مادرش نگذشته بود، دلتنگی می کرد! بارها و بارها در خواب و رویا مادر را می دید که او را دعوت کرده بود! خودش بارها گفت: "که من در این عملیات خواهم رفت!" چندت کنم حکایت، شرح این قدر کفایت باقی نمی توان گفت، الا به غمگساران 👇👇👇👇