💎
#قصہ_ننہ_علے 💎
فصل چہارده: عطر خوش خدا
قسمت اول
برعڪس من، فاطمہ هوویم خیلے سر و زبان داشت. اگر رجب یڪے مے گفت، او دوتا جواب مے داد. ڪار بہ جایے رسید ڪہ رجب بعضے شب ها قہر مے ڪرد و بہ خانہ من مے آمد. دو سہ روزے مے ماند. ڪسے را نداشت منتش را بڪشد. دلتنگ عروس جوانش مے شد و برمےگشت خانہ او!
بچہ ها بزرگ شدہ بودند. امیر شناسنامہ نداشت و هیچ مدرسہ اے ثبتنامش نمے ڪرد. استشہاد جمع ڪردم و رفتم ثبتاحوال. چند روز دوندگے ڪردم تا بالاخرہ توانستم شناسنامہ بچہ ها را بگیرم. شناسنامہ بہ دست با یڪ جعبہ شیرینے بہ خانہ برگشتم. رجب بہانہ ڪرد و گفت: «ڪجا بودے؟ چرا بدون اجازہ من رفتے بیرون؟» شناسنامہ ها را از دستم گرفت و پرت ڪرد داخل حیاط. گریہ ام گرفت. آمدم بگویم: «چرا؟» مشت محڪمے بہ صورتم زد. پرت شدم گوشہ اتاق؛ دندانم شڪست و لبم پارہ شد. محمدعلے و امیر خودشان را روے من انداختند و گریہ ڪردند. امیر با گوشہ لباسش خونهاے روے صورتم را پاڪ ڪرد. محمدعلے نوازشم مے ڪرد. خدا مے دانست اگر حسین خانہ بود، چہ اتفاق بدے مے افتاد. رجب چند هفتہ اے پیدایش نشد. مے دانست بیاید، این بار حسین جلوے او مے ایستد. ڪلے با حسین صحبت ڪردم تا آرام شد.
بدون پدر تربیت بچہ خیلے سخت است. من مادر بودم، پسرهایم همہ خواستہ هایشان را بہ من نمے گفتند، مے فہمیدم نیاز دارند سایہ پدر بالاے سرشان باشد. فاطمہ را بہانہ ڪردم و بہ رجب گفتم: «فاطمہ رو بیار اینجا پیش خودمون باشہ. تو این شہر غریبہ، گناہ دارہ. نذار تو اون خونہ تنہا باشہ.» با تعجب گفت: «یعنے تو راضے هستے؟! چیزے بہش نمےگے؟»
- راضے ام. چے بگم؟! هرڪے زندگے خودش رو مے ڪنہ.
- اگہ یڪے بیاد بہت حرف بزنہ چے؟ اختلاف بینتون بندازن چے؟! من اعصاب دعواے شما دوتا رو ندارم.
- حاجآقا! تا حالا هرڪے حرف زدہ، من نشنیدہ گرفتم؛ بهخاطر خدا گذشت ڪردم. موندہ بہ تو و انصافت ڪہ چطور بین ما عدالت رو برقرار ڪنے.
چند روز بعد، فاطمہ جہیزیہ اش را آورد و در زیرزمین خانہ ساڪن شد. پیش خودم گفتم: «این بندہ خدا چہ گناهے ڪردہ! رجب خطاڪارہ، چوبش رو این زن نباید بخورہ.» سینے چاے را برداشتم و رفتم ڪمڪش وسایل را چیدیم. رجب بیرون رفتہ بود. نشستیم ڪنار هم. از بدبختے هایش گفت، از اینڪہ هشت خواهر و دو برادر دارد. هر دو برادرش ڪرولال بودند. پدرش در یڪے از روستاهاے قزوین سر زمین مردم ڪار مے ڪرد. دخل و خرجشان جور درنمےآمد. رجب بهازاے پرداخت شیربہاے زیادے او را بہ عقد خود درآوردہ بود. فاطمہ هم بہ این وصلت اجبارے راضے نبود. دلم برایش سوخت. بیشتر با هم گرم گرفتیم و ڪارے ڪردم ترسش از من بریزد. باورم نمے شد روستایے ڪہ زندگے مے ڪرد تا این حد محروم باشد ڪہ مردمش احڪام دین را هم بلد نباشند.
روایت زندگے زهرا همایونی:
مادر شہیدان امیر و علے شاہ آبادے
┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈
@dehghan_amiri20
┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈