به‌نام‌او اربعین تنگه احد تمدن نوین اسلامی اربعین، این موهبت الهی که خداوند به واسطه عزیزترین خلقتش به ما عطا کرده‌است، از طوفان بلاها به دست امروز تاریخ رسیده است و شیعه معتقد است: أَلْبَلآءُ لِلْوِلاءِ( وسائل‌الشیعة، ج۳، ص۲۵۲ و۲۶۳؛ ج۱۲، ص۱۷۵). در کارزار آخرالزمانی، اربعین به عنوان دژی محکم در طوفان بلاها کمک می‌کند و کار آفتاب می‌کند. روشنی او به دل اهل حق آرامشی می‌اندازد که برود و خود را آماده نبرد آخرالزمانی کند، زیرا این نبرد، به قول سید شهیدان اهل قلم، افرادی بسان اصحاب سیدالشهدا(علیه‌السلام) را می‌طلبد. اربعین امروزه، در بسط زمان و مکان واقع شده است، بسط زمانی اربعین خارج از یک روز منحصر در تقویم است و به وسعت زمان تصور اربعین و حرکت به سوی او پیش‌ می‌رود. اربعین در بسط مکانی و جغرافیایی قرار می‌گیرد و هر دل جا مانده از رحیل اربعین را با خود همراه می‌کند و دل را به حایر حسینی می‌کشاند. اربعین ایران، ما را ناگزیر به جایی به‌نام مرز می‌کشاند، مرزهایی که بوی اسطوره‌ها را می‌دهد بوی اساطیر شاهنامه، نه! بوی واقعی‌ترین اسطوره‌ها را می‌آورد از نسیم حب الوطن من الایمان. فرقی ندارد از کدام مرز به سوی مشایه بروی، این خاک پر است از گوهرهای ناب. نام مرزها نشان از شهدا دارد. تمرچین می‌روی نمی‌توانی یادی از حاج عمران نکنی، اصلا هنوز سنگرها ایستاده‌اند، ایستاده‌اند که نشان دهند شروع کننده هیچ جنگی نبوده‌اند اما سر اعتقاد و هویت خود کوتاه نمی‌آیند. انگار می‌خواهند بگويند شما بروید ما هستیم. همان سنگ قبوری که هویتی جز سرباز وطن و فرزند روح‌الله ندارند اما آبروداری می‌کنند برای این سرزمین که حالا مقتدرتر از همیشه ایستاده‌است. دریاچه زریوار و یادمان شهدای این منطقه، مرز خسروی تاریخی و تنگه مرصادش، مهران و قلاویزان، چزابه و غربت شرهانی و شلمچه که بوی امام‌رضا(علیه‌السلام) را می‌دهد. مسیر اربعین با این خون‌های عزیز باز شده است‌ اینان مقدس‌ترین مرزهای جهانند، نورانی‌ترین مرزها... اربعین امروز همانند تنگه احد اسلام است، تنگه‌ای که پیامبر(صل‌الله‌علیه‌وآله) امر به حفظ و حراستش داد. اربعین یعنی، شکوه تمدن اسلامی در سایه سار امن حکومت اسلامی. اربعین را باید محافظت کرد از چشمان ناپاک، از حقد و کینه دل‌های وام‌دار شیاطین. اربعین یعنی جاده‌ای به سمت ظهور، اربعین فریاد تظلم خواهی برای تمام مظلومان عالم است. اربعین یعنی رفراندوم به هرآنچه که حسین(علیه‌السلام) برایش خون قلبش را هدیه داد. اربعین یعنی سایه پرچم حسین(علیه‌السلام) بر روی زندگی مردم، کشور مردم و آبروی مردم. اربعین یعنی آرامش دل‌های گرم به محبت خاندان آل الله. اربعین یعنی جدا شدن از من و به ما رسیدن منهای همه مظاهر منیّت، منهای دین، زبان، اقلیم، سواد و در نهایت منهای خویش. اربعین یعنی آموزش دینداری در فتنه آخرالزمانی. اربعین یعنی زمانی به وسعت همه زمان‌ها و مکانی به پهناوری دل‌های وام دار حسین(علیه‌السلام). اربعین را باید ساخت، رشد داد. مزه‌ی اربعین را باید به دل همه‌ی دورماندگان این کشتی چکاند. اربعین یعنی دامنی سبز از فرزندان سيد الشهدا. اربعین یعنی آمادگی معنوی فردی و خانوادگی، همان‌گونه که حسین(علیه‌السلام) یادمان داد. اربعین یعنی دست قدرت الهی و نشان‌دهنده سیل خروشان انسان‌ها، انسان‌هایی که در مسیر حق‌اند، دور از منجلاب آزادی‌هایی که غرب در پوسته حیوانیت به خورد جهان می‌دهد. اربعین رفتن فقط پای جسم نمی‌خواهد، همان‌که دلت در این جاده قدم گذارد، زائری، فقط کافی‌ست بگویی: السلام علیک یا اباعبدالله(علیه‌السلام). خدایا مارا به قافله حسین(علیه‌السلام) برسان و در آن باقی بدار و فرزندانمان را با محبت خاندانت، رشد بده و مسیر قلبمان را سوی حسین(علیه‌السلام) بکشان.