این لیوان سفالی با ارتفاع ۲۹ و قطر ۱۶ سانتی متر و قدمتی بین ۳۵۰۰ تا ۴۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در قبرستان آکروپل شوش پیدا شد. این اثر یک نمونه عالی از هنر نگارگری بر سفال در نخستین جوامع کشاورزی ایران و شرق نزدیک باستان است.
اکثر باستان شناسان مبدا صنعت سفالسازی را ایران می دانند. طرح سفال های اولیه ساده و فقط شامل سلسله خطوط و اشکال هندسی بودند که با رنگ سیاه معدنی کشیده می شدند. سپس موضوعاتی از محیط و طبیعت اطراف نیز توجه هنرمند را به خود جلب کرد و نقوش گیاهان، پرندگان و حیوانات به خصوص بز کوهی که نمادی از آب بود در آثار سفالی آشکار شد.