💢 دختر قمه‌کش آری؛ دوسالِ‌پیش، در گوشه‌ای از این مملکت نزاعی رخ می‌دهد، اما این بار جنس دعوا فرق می‌کند. بازیگران جنسیت‌شان متفاوت است، عده‌ای از دختران نوجوان، گویا به سبک زنگ آخر کلاس از قبل همه چی محیاست؛ طبیعیست سر و صدای ضعیف‌تری دارد و البته مثل دعواهای پسرانه نیست که عربده‌ای کشیده شود اگر چه فحش و الفاظ رکیک مثبت ۱۸ شنیده می‌شود. سکانس قابل توجه داستان دختر به اصطلاح دهه هشتادی است که سلاح سردی به نام قمه از شلوار خود بیرون می‌کشد و لحظاتی میدان را به دست گرفته، جولان می‌دهد و رجزی می‌خواند. در نهایت باوساطت چند نفر قضیه فیصله پیدا می‌کند؛ اما فضای مجازی تازه کارش شروع شده و این صحنه‌ها را ثبت و ضبط می‌کند و از طریق امواج تا گستره عظیمی از دنیا را پوشش می‌دهد هر کسی که می‌نگرد قضاوتی می‌کند با لنزهای متفاوت؛ یکی می‌ستاید، دیگری تقبیح می‌کند، عده‌ای با آن سوژه‌سازی می‌کنند و بازار جوک و خنده را با آن گرم می‌کنند، گروهی به جامعه حمله می‌کنند، آن‌سو حکومت را نشانه می‌گیرند و بعضی خانواده و تربیت را ! 👈اگر چه کار این نوجوان نوعی هنجارشکنی خطرناک است که پرده از آسیب‌های پنهان در زیر پوست جامعه بر می‌دارد ولیکن با نگاه تربیتی وقتی به این موضوع می‌پردازیم پیام‌های ظریف و قابل تاملی را منتقل می‌کند که بی‌تفاوتی نسبت به آن زمینه‌ساز طیف گسترده‌ای از اعمال و رفتارهای مجرمانه است که مرتکبین آن گروه‌های کوچک سنی جامعه خواهند بود: 👈پیام اول: نوجوانی آغاز یک تحول اساسی در زندگی انسان است و متضمن درک و شناخت از سوی خانواده‌هاست. 👈پیام دوم: وقتی محیط خانواده برای نوجوان آزاردهنده باشد گرایشات و تجلیات بیرونی بیشتر و احتمال آسیب‌های آن بالاتر می‌رود. 👈پیام سوم: کسب مهارت و فنون مذاکره با نوجوان که اغلب والدین از آن محروم‌اند یک نیاز اساسی است. 👈پیام چهارم: دنیای نوجوان را بشناسیم و بپذیریم 👈پیام پنجم: از نظارت و کنترل درونی و نه بیرونی بر رفتارهای نوجوانان غفلت نکنیم. صادق رضایی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت و عضو هیات علمی دانشگاه #ققنوس_آتشین 🌐 @diba_313 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ☘️🌼🍀 ঊঈ═┅─