┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ 📜 ویژه‌نامه‌‌ی داستانی 🔹️ در مورد 💢 قسمت دوازدهم 🖋 نماز عید فطر احساس خوبی از همسایگی با امام زمانم دارم. بالاخره از نیشابور تا دارالخلافة در مرو که محل سکونت امام رضا است، فقط چند روز فاصله است. با کاروان شتری، تقریبا شانزده روز فاصله داشتیم و اگر کسی با اسب تازه‌نفس می‌رفت، پنج‌روزه به مقصد می‌رسید. از روزی که شنیدم امام ولایت عهد را قبول کرده‌اند، سریعا خود را به مرو رساندم تا بتوانم در این ایام، از امام رضا استفاده کنم. بعد از نماز، حلقه‌ای دور امام ایجاد می‌شود و از احادیث ایشان می‌نویسند. وقتی جلسات خلوت می‌شود، چند کلامی سؤالاتی در مورد احکام مختلف و فلسفه‌ی آن‌ها می‌پرسم. در مورد احکام مختلف و علت آن‌ها از ایشان سؤالاتی پرسیده‌ام و به زبان خودم در چند ورقی جمع کرده‌ام تا شاید دیگرانی که قدرت دسترسی به امام را ندارند، بتوانند از آن استفاده کنند. اهل بیت خیلی به نوشتن معارف توصیه کرده‌اند و من از همین نوجوانی این کار را شروع کرده‌ام. پدرم می‌گوید: کسانی که در ابتدای تحصیل شروع به دست‌ به‌ قلم‌ شدن نکنند، معمولا قلمی خشک دارند و بعدا هم قدرت بر نوشتن ضعیفی دارند. اسم این نوشتار را که از سؤالاتم از فلسفه احکام حاصل شده است، العلل(علت‌ها) نامیده‌ام. ظاهرگرایی و کم‌توجهی به حقیقت اعمال دینی همیشه آزارم می‌دهد. مردم معمولا به حقیقت دین کاری ندارند. ساعت‌ها خود را مشغول پوسته و ظاهر دین می‌کنند ولی از حقیقت آن بی‌خبر یا کم‌خبر هستند. من هم اگر آشنایی‌ام با معارف اهل بیت نبود، مثل بقیه بودم. در همین نیشابور شیعیانی هستند که اگرچه اسمشان شیعه است ولی بویی از معارف اهل بیت نبرده‌اند. فقط اسمشان شیعه است و احکام را طبق مذهب اهل بیت انجام می‌دهند ولی معارف ایشان را نمی‌شناسند. از روح دین بی‌خبرند. این افراد ضربه‌ی بزرگی به شیعه هستند، چون وقتی اهل سنت این‌ها را می‌بینند فکر می‌کنند که شیعه هم چیزی شبیه همان چیزی است که آن‌ها دارند و صرفا در برخی از احکام تفاوت‌هایی با مذهب آن‌ها دارد! و این سبب می‌شود که خیالشان از مذهب خودشان راحت باشد و نفهمند که چه جواهرات گران‌قیمتی را از دست داده‌اند. عجیب است که با وجود علم سرشار امام رضا، مشتری‌های علمی امام، خیلی نیستند. تعجب می‌کنم که چرا چنین شده است. روزی به پدرم همین مطلب را گفتم. ایشان پاسخ داد: «امام عالم آل محمد است ولی مشتری‌هایش به دنبال چیزهایی جز علم هستند! هر کسی به سراغ نیاز خود می‌آید. وقتی شخصی طالب حقیقت نیست، چطور از امام علم طلب کند. وقتی معیار انتخاب‌های فرد علایق اوست و نه دانسته‌هایش، چه نیازی به امام دارد؟! ائمه‌ی سابق نیز از این جهت مظلوم بودند. مردم معمولا امام را بهانه‌ی رسیدن به خواسته‌های خود می‌کنند در حالی که خواسته‌های انسان و نیازهایش، باید بهانه‌ای برای مراجعه به امام باشد و کسی که بفهمد امام یعنی چه، خود امام را برای خودش می‌خواهد.» از جمله‌ی پدرم، به فکر فرو رفتم. تا به حال این طور به مسأله نگاه نکرده بودم. 🔰 شما می‌توانید با انتشار این مطلب یا معرفی کانال به دیگران، در ثواب انتشار معارف اهل بیت(ع)، سهیم باشید. @mirzaei_ehya | dinshenasi.com