#واژه ۴۸و ۴۹و ۵۰ #عَمَد / #عمل_صالح / #اراده *عمدی* هر *کاری* است که انسان با *إراده قلبی و محاسبات شناختی* ، و با *غرض و منظور خاصّی* انجام می دهد، و در برابر *موانعِ* آن، *مقاومت* می کند. پس کار عمدی، *ناخودآگاه و سهوی* نیست. *عَمَد* *اسکلت* و *پايه هائی محكم* ، و *عواملی ثابت* (مرئی يا نامرئی) هستند، که *استحكام و استقرارِ يک مجموعه* را از هر *تكانه و آسیبی* حفظ می کنند. *اعتماد* يعنی: خود را در معرض *إعوجاج و انحراف* ديدن، و به چیزی که *ثباتِ ذاتی* دارد، و هیچ انحرافی ندارد *متّکی* شدن. *عمل صالح* هر *سخن* و *سكوت* و *رفتاری* است که: با *اعتماد* به: *مبانی و اصول و تشخیص عقلی و منطق فطري* ، و متناسب با *شرائطِ* خودِ فرد *ابراز* می شود. *اراده* به *برآیندِ* : تمام *دارائی های* علمی و معرفتی يک فرد، که در *خواستِ* آگاهانه او *تجلّی* پیدا می کند، و باعث می شود او به کار و موقعیت جديدی *وارد* شود. (برگرفته از ج۷ اعتماد چرا و چگونه) https://eitaa.com/joinchat/4039311529Cef44983e02