گیرند بهر دلشده تن ها گریستن چون می رسد به موسم تنها گریستن ای کاش جان رود نرود دلبر کسی سخت است تا به آخر دنیا گریستن بعد از نگار دل نگران بهر ماندن است ماند برش برای مداوا گریستن معشوق گر بود نمونه بلایی فزونتر است باید چگونه در غم زهرا گریستن ای کاش گر رود برود مثل دیگران از این جهان جدا نشود با گریستن با پهلوی شکسته و رخسار نیلگون شستن بناست یا که علی را گریستن دملج چه کرد با دل حیدر به وقت غسل صدها نشان بهانه شدش تا گریستن جای قصاص قاتل زهرا نشان گرفت باید به درد و غربت مولا گریستن خود گفت عسکری زفراتی به محبسم تا کی برای مرگ خدایا گریستن #سید_عسکر_رئیس_السادات ۱۳ آذر ۱۴۰۱ #حضرت_فاطمه #حضرت_علی