محمد رضا
هدایت شده از تبیین
⭕️اهمیت حس درد اجتماع 🔹 انسانی بود فقط در فکر خودش و برای خودش، و انسان های دیگر را برای اشباع جاه‌طلبی‏های خود به زور کرده بود. پس او یک موجود ، و بود. ولی برعکس، با اینکه همه امکانات برایش فراهم بود و همین حاضر بود بهترین شرایط زندگی را برای او فراهم کند، به خاطر اینکه «حقوق مردم» را پایمال کرده بود، 🔹و برای اینکه به سرنوشت دیگران می‌اندیشید، با همین مبارزه کرد تا آنجا که جانش را بر سر این کار گذاشت و در تبعیدگاه رَبَذه در غربت جان داد. پس اینکه ما را «انسان» می‌دانیم و را انسان نمی‌دانیم، بلکه یک می‌دانیم، به خاطر این است که معاویه فقط در فکر «آخور خودش» بود و ابوذر در فکر «انسان های دیگر». 🔹ما چرا علیه السلام را یک می‌دانیم؟ برای اینکه «درد اجتماع» را حس می‌کرده، برای اینکه «من» او تبدیل به «ما» شده بود، برای اینکه «خود» او خودی بود که را جذب می‌کرد. 🔹او به صورت یک فرد مجزّا از انسان های دیگر نبود، بلکه واقعاً خودش را به منزله یک عنصر، یک انگشت، یک عصب در یک بدن احساس می‌کرد، که وقتی ناراحتی‏‌ای در یک جای بدن پیدا می‌شود، این عضو ناآرام و بی‏‌قرار می‌گردد؛ و اصلًا این تعبیرات مال خود اوست؛ قبل از اینکه در قرن بیستم فلسفه‌های اومانیستی این حرفها را بیاورند علیه السلام اینها را گفته است. 📕آزادی معنوی، مرتضی مطهری، ص ۲۳۴ منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری @tabyinchannel
1.5هزار مشاهده