بسیاری از رفتارهای خوب توسط انسان انجام می‌شود. اما خوب انجام نمیشود. این نه مهم است نه ارزش خاصی دارد. مهم اینست که انسان، آن رفتار خوب را، خوب انجام دهد. یک رفتار می تواند ارزشی باشد و همان رفتار می تواند ضدارزش باشد. احسان به والدین (همراه با زخم زبان)، دستگیری از نیازمند (همراه با منت)، برقراری روابط اجتماعی (همراه با توهین و بی احترامی و غیبت و مسخره کردن)، کسب معیشت بهتر (از راه حرام)، کسب علم و معرفت (بلا استفاده یا در مسیر ضد انسانیت)، شکیبائی در سختیها (همراه با آه و ناله)، حتی خداپرستی(می تواند همراه با شرک باشد)..... 👈 همه، زندگی می کنند. این مهم نیست و ارزشی ندارد. چگونه زندگی کردن مهم است. ◾ حکایت یخ فروشی که در پایان روز از او پرسیدند یخهایت را فروختی؟ گفت نه ولی تمام شد!! با خلق لحظه های سبز و نورانی، زندگی خود را قیمتی کنیم و به خدا بفروشیم. هیچکس قیمتی تر از خدا آنرا نمی خرد.