بعضيها امروز ميگويند مگر در غرب كه بيحجابي وجود دارد، همه مردم ميتوانند هر جا كه خواستند عريان بشوند؟ هر جا نه، مثلاً رستوراني را مشخص كنند كه افراد بتوانند در آنجا لخت بشوند. ما حكومت اسلامي تشكيل دادهايم براي اجراي احكام اسلامي و رضايت باريتعالي. بعد در جامعه ميدانيم كه يك رستوراني هست كه همه در آنجا لخت ميشوند. ميدانيم كه هتلي يا باري يا ديسكو يا كازينوئي هست كه همه در آنجا لخت ميشوند. اگر شما گفتيد كه من در قبال حجاب مسئوليتي ندارم، جلوي اينها را هم نميشود گرفت. اگر دولت از زيربار اين مسئوليت شانه خالي كند، چه پيش خواهد آمد؟ بيحجابياي كه آنها دنبالش هستند، فقط عريان شدن سر يك خانم نيست. راحت شدن از روسري يا چادر نيست. آن بيحجابياي كه آنها دنبالش هستند، نهايتاً به عرياني ختم ميشود. بنابراين به همان دليلي كه حكومت بايد با ربا مقابله كند. به همان دليلي كه بايد با فساد اقتصادي مقابله كند. به همان دليلي كه بايد با بقيه فسادهاي اخلاقي مقابله كند، به همان دليل بايد با فساد فرهنگي كه از بيحجابي شروع ميشود و بعد به زنا ميرسد، مقابله كند. اگر در اينجا در منطقهاي مردي عريان ظاهر شد، حالا ممكن است بعضيها بگويند مگر مردم در غرب وسط خيابان لخت ميشوند؟ خير، اين فسادها جاهاي خاص خود را دارد. جايگاه درست ميكنند، مكانيسم دارد.
مدلهائي را مشخص و محلهائي را درنظر ميگيرند. شما اگر امروز با حجاب مقابله كرديد و گفتيد به من چه مربوط است، براي بقيه مسائل هم بايد همين كار را بكنيد و لذا به همان دليلي كه بايد با فشارهاي ديگر مثل رشوه يا رانت يا دروغ مسئولين، ما امروز قبول داريم كه نظام بايد با همه اينها مقابله كند و اگر امروز راهكار قانوني براي اين كار نداريم، بايد به اين سمت برويم و راههاي قانوني درست كنيم. مجلس ما و سياستهاي نظام بايد به سمت مقابله با هر منكري معطوف بشود، حتي مقابله با دروغ يك منكر شخصي است كه وقتي به عرضه حاكميت ميآيد، بايد با آن مقابله بشود. يعني واقعاً درست است كه يك رئيسجمهور در نظام اسلامي خيلي راحت دروغ بگويد؟ بعضي از منكرات از جنس ترك فعل هستند، يعني فرد هيچكاري نكرده. رئيسجمهوري ميتوانسته جلوي انجام يك خلاف را بگيرد، اما نگرفته و بيخيال شده است.
چه كسي به او اين حق را داده؟ رئيسجمهوري كه براساس قانون اساسي سوگند ياد ميكند كه حافظ شريعت و دين مردم و مذهب تشيع باشد، بيايد و مثل سربازي كه در هنگام رزم سنگر خود را ترك كند يا بيايد و ببيند كه قاچاقچي دارد از مرز رد ميشود، بيخيال بشود. بعضي از مسئولين ما در قبال بعضي از منكرات و اعمال خلاف قانون، ترك فعل ميكنند، يعني وظايفشان را انجام نميدهند. مثلاً شهرداريها از تهران و شهرهاي بزرگ و هر جائي ببينند كه در پاركها اعمال خلاف عفت انجام ميشود و بگويد به من چه؟ كماا ينكه الان عملاً دارد ميگويد به من چه. در يك پيام راديوئي شنيدم كه كسي گفت هميشه شهرداريها پرچم عزاداري محرم را بالا ميبردند. شما چرا اين كار را نكرديد. جواب داد به من چه؟ مگر من مسئولم؟ فلان نهاد بايد اين كار را ميكرده؟ يعني ترك فعل، كاري كه بايد بكند و اصلاً برايش بودجه دارد. كاري به اين نداريم كه اين حرف راست يا نادرست است، اما همين كه ما قبول ميكنيم كه حتي ترك فعل هم منكر است كه بايد از آن جلوگيري كرد و نسبت به آن حساس بود. اگر مثلاً كسي ترك حجاب كند يا نسبت به آن بيتفاوت باشد، اين يكجور منكرات است و اگر حكومت نسبت به حجاب بياعتنائي كند، اين حكم درباره ساير منكرات هم اعمال خواهد شد.
*مرز حقوق فردي با حكمي كه بايد توسط حاكميت اسلامي اجرا شود كجاست؟ چون برخي ادعا ميكنند كه حجاب يك امر شخصي و فردي است. كما اينكه در حاكميت اسلامي نسبت به اينكه افراد نماز بخوانند، هيچ اجباري وجود ندارد. چرا موضوع حجاب را اينگونه مطرح ميكنيم كه در جامعه تأثير ميگذارد؟ شاقولي كه باعث شده حجاب را يك امر اجتماعي بدانيم و در حوزه فعليت حاكميت اسلامي قرار بدهيم كجاست؟
حجتالاسلام باقرزاده: از آثار آن ميشود فهميد. شما اگر در خانه خودتان نماز نخوانيد، آثار اجتماعي ندارد. من يقهام را حسابي بستهام و تسبيح هم به دست گرفتهام و ذكر هم ميگويم، ولي نماز نميخوانم. چه كسي اين را ميفهمد؟
شايد فقط زنم بفهمد. اگر خانمي برود پيش قاضي و شكايت كند كه من ميخواهم بچه تربيت كنم، ولي شوهرم نماز نميخواند و حسن معاشرت ندارد، من حق طلاق دارم يا ندارم؟ قاضي بايد به او حق طلاق بدهد.
وقتي خانواده مطرح ميشود، يعني اجتماع. يعني پاي دو نفر در ميان است، پدر با بچه، شوهر با همسر و... اگر برود شكايت كند كه اين آقا نماز نميخواند، آقا نميتواند در دادگاه بگويد كه نماز يك بحث شخصي و به خودم مربوط است. اين طور نيست.