بسم الله الغیور قسمت(6) درسنامه عفاف، ص33 🔹آیا عفاف امری است صرفا باطنی و درونی؟ برخی معتقدند عفاف، صفتی است صرفاً درونی و اگر کسی این صفت را در باطن و درون داشته باشد به‌واقع عفیف است و ارتباطی با ظاهر و رفتارهای بیرونی ندارد. و حال اینکه این سخن، کامل نمی‌باشد چرا که عفاف در آموزه‌های دینی افزون بر ویژگی باطنی و درونی، شامل رفتارهای ظاهری و بیرونی هم می‌شود. به‌عنوان مثال، قرآن کریم به زنان سالخورده رخصت داده که موی سر خود را از نامحرمان نپوشانند ولی بلافاصله سفارش می‌کند که اگر عفت در پوشش را رعایت کنند و موهایشان را بپوشانند، برایشان بهتر است. (وَأَنْ یسْتَعْفِفْنَ خَیرٌ لَهُنَّ) 60نور و این نمونه‌ای است از مصادیق عفت در ظاهر. ♦️همچنین در روایتی از اميرمؤمنان علیه‌السلام آمده: مَن عَفَّت اَطرافُهُ حَسُنَت اَوصافُهُ. کسی که عفت دیدگانش را رعایت کند اوصافش نیکو شود. شکی نیست که رعایت عفت چشم، به فرو گرفتن یا برگرداندن آن از تحریک کننده‌هاست و این امری است ظاهری و بیرونی. بنابراین اگر کسی ادعا کند که قلبش پاک و عفیف است ولی در نگاه به نامحرمان و تحریک کننده‌ها، دیدگانش را فرو نگیرد این فرد از دیدگاه آموزه‌های دینی، عفتِ دیدگانش را پاس نداشته و به عبارتی مرتکب زنای چشم شده است. «فَالعَینُ زِناها النَّظَرُ» فایل p.d.f کتاب درسنامه عفاف در کانال عفاف‌گرایی پین و سنجاق شده👇 @efaf_amin