🔶استاد علی صفایی حائری: در راه هدف‌هاى بزرگ، درگيرى‌هاى بزرگ و تنهايى‌ها و غربت‌هاى وهم‌آلودِ وحشتناك هست و در اين هنگامۀ وحشت و غربت و تنهايى، انسان، كه مى‌گويند از انس ريشه گرفته، دل‌گرمى و پناه و نجوا و گفت‌وگو مى‌خواهد. و آن‌ها كه از همۀ تعلق‌ها گسسته‌اند و يا مى‌خواهند بگسلند چگونه انس بگيرند و با چه دل‌گرم شوند؟ انس آن‌ها در وحشت و نور آن‌ها در سياهى و ظلمت و تكيه‌گاه آن‌ها در زير بار مصيبت، چه مى‌تواند باشد؟ چه تشويقى، چه درجه‌اى، چه پُستى، چه نامى و چه نشانى مى‌تواند به اين دل‌هاى فارغ و سرهاى بلند، گرمى و شور بدهد؟ آن‌هايى كه مى‌خواهند تا دست‌هاى ولىّ‌، خون‌ها را از چشم‌هاشان پاك كند، جواب اين سؤال را داده‌اند، كه براى آن‌ها جز ديدار محبوب خواسته‌اى نيست و جز همين خواسته براى اين دل‌هاى فارغ، چشم اندازى نيست. 📚 تو مي آيي (ويرايش جديد)‌، صفحه 23 🌿 @einsad