💠 انسان بزرگ‌تر از دنیا (قسمت دوم) 🔹 وقتى كه انسان محدود به هفتاد هشتاد سال شد، ناچار جورى مى‏‌شود كه استعداد و سرمايه‏‌هايش در همين هفتاد سال كارگشا باشند. 🔹 اما در آن‏جا كه ما هستى را با وسعتى شناختيم كه‌تا بى‏‌نهايت راه دارد و انسان‌را به‌عظمتى شناختيم كه اين هستى را زير پا دارد، ناچار انسان به گونه‏‌اى تربيت مى‏‌شود كه با قانون‏‌هاى حاكم بر اين عوالم درگير نشود و به گونه‏‌اى تربيت مى‏‌شود كه استعداد و سرمايه‏‌هايش در تمام اين عوالم كارگشا باشند 🔹 و با قانون‏‌هايى دمخور مى‏‌شود كه در تمام اين عوالم تجربه‏ شده‏‌اند و شناخته شده‏‌اند و وضع شده‏‌اند و براى مسائلى مى‏‌كوشد كه در اين بى‏‌نهايت فرصت، آمد و شد دارند. 🔹 و ناچار اين انسان عظيم، در اين پهناى هستى و اين وسعت گسترده، وجودى مى‏‌تواند باشد عظيم‏تر و وسيع‏تر. وجودى محيط و آگاه و در عين حال مهربان و دلسوز. 📚 مسئولیت و سازندگی | ص ۵۰ 📝 استاد علی صفایی حائری #⃣ ‌ •═══••@Einsad•‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌•═‌‌‌‌‌‌══•‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌