🎞 توانی به اندازۀ من ✍🏻 عین‌صاد ❞ تمام توان و سعى من به اندازۀ خود من است، نه به اندازۀ راه و مقصد من. و به خاطر همين، وقتى با تمام سعىِ خود و با همۀ ظرفيت خود حركت مى‌كنم، بايد دو خوف داشته باشم: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً» و «إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً». كسانى كه در حد ايثار كار كردند: «يُطْعِمُونَ اَلطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً» و هستى‌شان را دادند و مزد و سپاس و تشكّر هم نخواستند و به هيچ كدام وابسته نبودند، اينها تازه دو خوف برايشان مطرح است: - خوف از رب: «إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً»، - خوف از روز جزاء: «يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً»، هم خوف از ربّ در چنين روزى و هم خوف از همان روز. خوف و وحشت از روزى است كه گرفتارى و شرورش پرواز كرده و بال گسترده است. 📚 #اخبات | ص ۸۰ #️⃣ #ویدیو #موشن #سیر_و_سلوک 📥: download