✅ما از حجم استعدادها و از عظمت خويش غافليم... 🔶استاد علی صفایی حائری: انسان با آن عظمت، در جهانى زندگى مى‌كند همراه نظام و سنت و در جامعه‌اى زندگى مى‌كند همراه ارتباط‌ و پيوست. و نشاط‌ اين انسان، در بى‌نياز شدن و تأمين شدن تمام كمبودها و شكوفا شدن تمام استعدادهاى اوست، نه در هرز كردن استعدادها و نه در احتكار كردن آنها، كه اين هر دو درگيرى مى‌آورد و رنج مى‌زايد. ممكن است در يك لحظه با خوشى‌ها همراه باشد ولى اين خوشى همان خاك بازى بچه‌هايى است كه از درد كزاز غافلند و رنج بريدن دست و پا را تجربه نكرده‌اند. انسانى كه خودش را هرز كرده و خوش بوده و كيف كرده، در واقع از آنجا لذت برده كه نمى‌داند چه از دست داده، فقط‌ حساب كرده كه چه به دست آورده است. ما از حجم استعدادها و از عظمت خويش غافليم و خود را جزء دارايى حساب نمى‌كنيم و اين است كه با لذتى كه در عوض از دست دادن خويش و عمر و هستى خود بدست آورده‌ايم، سرخوشيم و سرشاد. 📚 ص۴۴ 🌿 @einsad