خدا به همه کسانی که در راه اربعین خدمات میدن خیر بده و تبریک به امت مسلمان برای این همایش بزرگ. ولی خواهشم از گروه‌های ایرانی که میرن توی عراق موکب میزنن اینه که به این مسئله فکر کنید: شما چه توی عراق باشید چه نباشید، عراقیها پذیرایی لازم رو انجام میدن و بهتر هم هست که ارتباط عراقی-ایرانی اونجا شکل بگیره تا ایرانی-ایرانی(منظورم بحث غذا دادن و اسکانه، کار فرهنگی بحثش جداست). اما توی همین ایران، توی مرزهای ایران و پاکستان زائرین پاکستانی با مشکلات متعددی روبرو هستن؛ با پولی که توی عراق صرف میکنید و خیلی بودونبودش فرقی نداره، میتونید توی مرز ریمدان یک خوابگاه بسازید تا ناموس شیعه پاکستانی توی دومتری ده‌ها نامحرم نخوابه و نصفه شب سگ ولگرد از بالاسرش رد نشه. میتونید خدمات غذایی بیشتری ارائه بدید؛ امسال یک شب که ورود زائرین زیاد شد، غذا کم اومد و بعضی‌ها با شکم گرسنه خوابیدن. میتونید اتوبوس کرایه کنید تا زائرینی که میخوان برن، برن و با موندنشون توی مرز بار تحویل شام رو برای موکب ها سنگین نکنن که شام به بعضی‌ها نرسه. میتونید توی ایستگاه‌های بین راهی موکب بزنید تا زائرینی که مثلاً بعد از مرز ریمدان، توی چابهار چندین ساعت منتظر اتوبوس هستن تا برن به زاهدان و جاهای دیگه، گشنه و تشنه نمونن. بهبود و افزایش حمام و سرویس بهداشتی، بحث وای‌فای، سیم‌کارت، چنج پول و کلی چیز دیگه توی مرز هم مهمه. به خدا از خجالت جلوی زائرین پاکستانی آب شدیم. تو اینجاهایی که گفتم، موکب هست، ولی خیلی کمه برای ده‌ها هزار زائر پاکستانی. می‌دونم موکب‌زدن توی قلب اتفاقات اربعین که نجف-کربلاست، خیلی زیبا و جذابه، ولی وجدانتون رو قاضی کنید ببینید کجا حضورتون ضروری‌تره؟ علیکم بمحافل الغریبة...