ادعای یهودی‌بودن ریشه افغان‌ها به کجا برمی‌گردد؟! این ادعا قطعا ریشه‌های مختلفی دارد؛ در ادامه یکی از این ریشه‌های محتمل ارائه می‌شود. «ژوزف ولف یک کشیش انگلیسی بود که ابتدا یهودی بود اما در نوجوانی ظاهراً مسیحیت را پذیرفته بود. وی پس از آن‌که عربی و فارسی را در کمبریج آموخته بود، در کلیسای انگلستان مشغول به فعالیت شد. هنگامی که دولت انگلستان از اسارت دو افسر انگلیسی در بخارا خبردار شد، تصمیم گرفت ولف را که فارسی و عربی بلد بود برای میانجی‌گری بفرستد. ولف که پیش‌تر در ایران فعالیت داشت و فردی بنام «میرزا ابراهیم» (بعدها این فرد معلم ناصرالدین شاه شد) را در شیراز مسیحی کرده بود؛ بسمت بخارا رفت، اما ناکام ماند. چراکه امیر بخارا دو افسر انگلیسی را اعدام کرده بود. اما دولت انگلیس ماموریتی جدید برای او ترتیب داده بود؛ در آن سال‌ها که دهه ۱۸۳۰ بود، انگلیس بر هند تسلط داشت و از بابت نفوذ دشمنانش از طریق ایران یا افغانستان به هند نگران بود؛ نیاز داشت نفوذش در این دو منطقه را گسترش دهد. بنابراین به ولف این ماموریت را سپرد که یک نظریه جدید را که چندوقتی بود انگلیسی‌ها در اروپا رایج کرده بودند، در افغانستان جا بیندازد؛ اینکه افغان‌ها از شاخه‌های گمشده یهود هستند. اگر ولف موفق می‌شد این باور را در افغان‌ها جا بیندازد، حضور دولت انگلیس در این منطقه پذیرفتنی‌تر می‌شد؛ چراکه یکی از سیاست‌های آن سال‌های انگلیس حمایت از یهودیان شرق بود. ولف موفق به جاانداختن این مسئله نشد اما سعی کرد شواهدی مبنی بر این شایعه جمع‌آوری کند. بعدها تجربیات ولف به پسرش منتقل شد؛ پسر وی که هنری دراموند ولف نام داشت، بعدها سفیر انگلیس در ایران شد و نقش ویژه‌ای در امضای پیمان مفتضحانه رویتر بین ایران و انگلیس داشت.» کتاب سرگذشت استعمار، جلد اول