. . شب و روز مدینه به دل غم میگذارد امان از این بقیعش که یک زائر ندارد دلم را همین غصه سوزانده امام حسن (ع) بی حرم مانده ! امان ای دل (تکرار ) ندارد صحن و گنبد نه یک زائر در اینجا از این غربت دوباره شکسته قلب زهرا (س) امان از زمینی که غمناک است پَر زائرانش پُر از خاک است دلم را همین عقده سوزانده امام حسن (ع) بی حرم مانده ! امان ای دل (تکرار ) : گرد و غبار غم زده خیمه به سینه ام من زائرِ قبور خراب مدینه ام آنجا که گریه ها همه خاموش و بی صداست هرکس بمیرد از غمِ آن سرزمین رواست ! آنجا که بغضِ سینه گلو گیر می شود ! حتی جوان ز غربتِ آن پیر می شود خاکش همیشه سرخ و هوایش غباری است ! از گریه های فاطمه آئینه کاری است ... اهل مدینه بابِ عداوت گشوده اند بر اهل بیت ، ظلمِ فراوان نموده اند ... شاعر: : یک جهان گُل در درونِ پیرهن دارد بقیع دردِ دلها از برای مرد و زن دارد بقیع شاعر: شب که تاریک است و در بر روی مردم بسته اند زائری چون مهدیِ صاحب زمان دارد بقیع @emame3vom شاعر: متخلص به : شفق .