. یا رب العالمین! اَلا وَ مَن اَحبّ عليّا... ( چکیده‌ی ده ها حدیث در این منظومه هست) در زندگی، " خشنودىِ حق " را فقط جوید حرفى كه شيطان را خوش آيد هم نمی‌گوید خونِ " غضب " را با دم ِ " صبر و رضا " شوید در جاده‌ی " عهدی " که دارد از ازل، پوید پا جای پای دشمن اسلام نگذارد هر کس امیرالمؤمنین را دوست می‌دارد در فعلِ خود، " امر به معروف " اَش عیان، پیداست " لبخند " دارد بر لب و الگوی او مولاست قَدّ ِ " گذشت و مهربانی " های او رعناست در جمعِ مردم، شُهره به دارنده‌ی " تقوا "ست هر جا که باشد، " نور " را با خویش می‌آرد هر کس امیرالمؤمنین را دوست می‌دارد هر حالتش کم می‌شود، " راز و نیازش " نه كم مى گذارد در اموری، از " نمازش " نه گاهی شود کم شادی‌اش، سوز و گدازش نه آنچه درونش هست گوید فاش، رازش نه " شُکرِ خدا " را بر لب و در فعل بُگْزارد هر کس امیرالمؤمنین را دوست می‌دارد باشد " خدا " يارش به امدادِ یَدُ اللهی با نور مهرِ مرتضی دارد " خودآگاهی " بر " توبه " باشد مُلتَزِم چون آب بر ماهی پُر از " تواضع " باشد و خالی ز " خودخواهی " مانند باران است، لطفش بر همه بارد هر کس امیرالمؤمنین را دوست می‌دارد اهل ادب، اهل " سخا " ، اهل " عمل " باشد در اشتیاقِ به " نماز شب " ، مَثَل باشد " یاد خدا " در کام ذهنش چون عسل باشد آغوش حيدر، مأمنش وقت اَجَل باشد دل بر کسی غیر از امام ِ خویش نسپارد هر کس امیرالمؤمنین را دوست می‌دارد شب‌های جمعه، " زائر کرب و بلا " باشد از دور یا نزدیک در عرش خدا باشد شب‌های جمعه، ناله‌اش " کَم مِنْ ثَنا " باشد اهل " دعای بر فرج " ، اهلِ " بُكا " باشد گل‌بوسه‌های اشک را بر گونه می‌کارد هر کس امیرالمؤمنین را دوست می‌دارد ✍ پنجشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ .