. شعر پاسخ به اهانت به مقام شمس الشموس امام رضا علیه السلام قلم بده بنویسم کمی برای حرم کبوترم که دلم رفته در هوای حرم قسم به هشتی ایوان باصفای حرم به تار و پود همان فرش نخ نمای حرم کسی که دشمن تنها پناه بی کس هاست همیشه ملعبه ی دست نامقدس هاست کسی که عقده شهرت نشسته در جانش به کفر می کشد آخر تمام ایمانش چه زود می رسد اما به خط پایانش حرام لقمه به تاراج رفته وجدانش کسی که دشمن آقای ما امام ، رضاست به روی فرش که نه روی خطّ قرمز ماست چه زخم ها که نزد رسم چشم پوشی ها چه طعنه ها که شنیدیم پشت گوشی ها جهانیان همه سرمست باده نوشی ها دلیل شادی دشمن ، وطن فروشی ها وطن مزار شریف امام هشتم ماست امام هشتم ما تکیه گاه مردم ماست حرم نگو که امید دل پریشان است شکوه کعبه ی ما مرقد رضاجان است تمام دور فلک در مدار سلطان است حریم پاک خراسان نه قلب ایران است تمام خیر جهان دست توست می دانم مسیر عشق شما را درست می دانم عزیز فاطمه ماه نجیب یعنی تو جواب ناله ی امّن یجیب یعنی تو قرار آخر هر بی شکیب یعنی تو کسی نمانده نفهمد غریب یعنی تو کسی که جز تو دلش را به هر اشاره نداد نشان خادمی ات را به جشنواره نداد خدا به حرمتتان آبرو به ما بخشید تو خواستی که اجابت به هر دعا بخشید شفاعت تو رسید و چه جرم ها بخشید شب ولادتتان بود خلق را بخشید ورای درک قلم سرتر از حروفی تو پناه خسته دلان حضرت رئوفی تو منم که آمده ام در مسیرتان باشم کریم هستی و باید فقیرتان باشم کنار سفره ی خیر کثیرتان باشم شبیه آهوی زخمی اسیرتان باشم تویی تو مرهم غم های من ، بنفسی انت تمام عشق من آقای من بنفسی انت به لطف نام شما یک به یک خدا داریم به احترام دعای شما بها داریم برای درد فراوان خود دوا داریم هر آنچه برکت از این روضه از شما داریم رضایت تو رضای خدای ماست رضا ع حریم پاک شما کربلای ماست رضا ع درون گوش فلک یا غریبتان جاری ست صدای زائر دل بی شکیبتان جاری ست میان صحن حرم عطر سیبتان جاری ست هنوز ناله ی یابن الشَّبیبتان جاری ست حسین گفتی و اشک از دو چشم ما بارید که ابر چشم ترم بین روضه ها بارید .