۲۲۹ 🔆 *«وَ الْإِغَاثَةَ لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ»* 🔆 *«خدایا فریاد رسی و کمک تو فردی را در بر می گیرد که نیازش را بر تو عرضه کند.»* 🔶🔸 *در استغاثه، عجز بنده باید نمایان شود.* 🔸 *استغاثه نیابت‌بردار نیست؛* بلکه فرد باید با حضور در صحنۀ بندگی بیانگر عجز و ذلت خود باشد؛ زیرا اگر استغاثۀ خود را به دیگری واگذار کند، فریاد‌رسی خداوند را ادراک نمی‌کند. 🔸 انسان در استغاثه به خداوند با تمام وجود اعلام می‌کند که *هر اعتمادی بر غیر، گام نهادن در مسیر بیراهه است* و هیچ‌کدام از سرمایه‌گذاری‌ها و موجودی‌ها کارایی ندارند؛گ. ◀️ بی‌شک استغاثه، *ناکارآمدی علل و اسباب را بیان می‌کند* از این رو انسان از اعتماد بر خود رها می‌شود. ◀️ قابل تأمل آنکه در *استغاثۀ صحیح،* بیچارگی و دست خالی بودن به ظهور می‌رسد. ◀️ *خداوند، منعی از امداد ندارد،* کمک و یاری او برای کسی صورت می‌گیرد که استغاثه داشته باشد. 💢 انسان به میزان طلب و درخواست، بذل اغاثۀ الهی را می‌یابد؛ بنابراین محرومیت از اغاثه را خود فرد رقم می‌زند؛ زیرا از طلب و استغاثه دست شسته است. 📚 «برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» ‏🌐 emamraoof.com