💢 از نوع دوستی تا حب الذات 🔹در بسیاری از آموزه های اسلامی، انسان دوستی - با صرف نظر از آیین و گرایش انسان ها - مورد تاکید قرار گرفته، بلکه همه انسان ها برادر هم خوانده شده اند. 🔹این تاکید بدان جهت است که حفظ کرامت همه انسانها مورد تاکید اسلام است: («لقد کرمنا بنی آدم»). 🔰روایات فراوانی در دوستی با مردم و نفع به عموم مردم رساندن، به عنوان وظیفه همه مسلمانان وارد شده است: 🍁هنگامی که از رسول خدا (ص) درباره محبوب ترین مردم نزد خدا پرسیده شد، پاسخ فرمود: کسی که به حال مردم نافع تر باشد. 🍁پیامبر (ص) فرمود: پس از ایمان به خدای متعال، دوستی نمودن با مردم راس عقل است. 🍁امیرمومنان (ع) در نامه خود به مالک اشتر درباره رعایت حال همه مردم به او سفارش می کند و دلیل آن را اینگونه بیان فرموده است: «فإنَّهُم - الناس- صِنفانِ : إمّا أخٌ لَكَ في الدِّينِ ، أو نَظيرٌ لَكَ في الخَلقِ ». 🍁امام صادق (ع) فرمود: مسلمان کسی است که مردم از دست و زبانش در امان باشند. ❇️ این مجموعه روایات، وظیفه مسلمانان با همه مردم - اعم از مسلمان و غیر مسلمان - را بیان نموده است؛ در واقع نوع دوستی در این روایات منظور است که به عنوان ارزش اخلاقی در نقش ایفا می کند. 🔹نوع دوستی امری است که انسان به طور فطری آن را می پسندد؛ اما یک امر غریزی دیگر خیلی مواقع، مانع عمل به رفتارهای نوع دوستانه می شود و آن غریزه حب الذات است؛ انسان حاضر نیست عملی را بدون پاداش مناسب، به جهت نفع دیگران انجام دهد.