مقاله📃 (۱) پوشش در ایران امروز دستاویز مناسبات فرهنگی تا امنیت ملی شده. چیزی که شاید تعریف منطقی یکسانی از آن نباشد. البته عقلا پوشش را ستر عورت و بدن می دانند. به هر حال پوشش مفهومی که باید بدان پرداخت. ولی هر پردازشی نمی تواند راهگشای کاربر علوم انسانی باشد. از آن جا که پوشش بر اصل اخلاقی حیا استوار شده کیلد حلش نیز در بازشناخت همین مفهوم است. بدون این سیر بحث هیچ تصوری از اصلاح که البته در ترتیب های سه گانه عنوان از آن بحث می کنیم بی فایده خواهد بود. از این رو ما نخست به تعریف حیا و نسبت با پوشش می پردازیم. سپس مراحل اصلاح را در هر سه عرصه به ترتیب اثبات خواهیم نمود. حیا یکی از مولفه های سلامت روان در آموزه های اسلام است. دین های پیشین و مکاتب معنوی نیز در این باره یکپارچه سخن گفته اند. مکاتب اخلاقی مدرن نیز در مبنای نظریشان باور حیا را موجه دانسته اند. البته واقع گرایی ضلع تمام کننده معرفت گزاره ای این مکاتب است. به طور عقلایی حیا پرهیز شخصی از کنش برای بقاست. این مفهوم در تکوین خود به حالتی درونی برای تداوم وضعیت خوبی (خیر)، برابر هر چیز ناپسند_ که خوبی را ناپایدار می کند_ گفته می شود. در آیه ۲۵ سوره قصص از استحیاء، درباره حالت رفتن دختران حضرت شعیب علیه السلام نزد موسی علیه السلام گزارش شده. این گونه از کاربرد در ۵۳ سوره احزاب با واژه یستحیی آورده شده است. به طور کلی خود داری از امر نسنجیده، قدر متیقن این استعمال است. @engasht_ir