#اعتقادات-بخش 74: اعتقاد صحیح نسبت به لعن: تبری و دوری جستن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام ، از فروع دین مبین اسلامه و لعن کردن نوعی از تبری است. لعن کردن یعنی درخواست دور بودن از رحمت خداوند برای کسی و این درخواست سنگینیه و نمیشه هرجا و هر کسی رو به راحتی لعن کرد. خیلیها با وجود اینکه با اهل بیت علیهم السلام نیستند و عملا ولایت دشمنان اهل بیت رو قبول کرده اند ولی مستضعفند و از روی جهلشونه. مثل عوام اهل سنت. لذا هر شخص مخالف اهل بیتی رو نمیشه فورا لعن کرد. از طرف دیگه، لعن کردن توقیفیه و این دور شدن از رحمت خدا، فقط باید از جانب خدا صورت بگیره. لذا موقع لعن باید گفت: لعنت خدا بر ... از طرفی روایتی هست که وقتی که لعن میکنید مراقب باشید چون اگر لعن شونده شرایط لعن شدن رو نداشته باشه اون لعن به لعن کننده بر میگرده . از طرف دیگه، طبق روایات متعددی، لعن کردن مقدم بر سلام کردنه. مسلمه که وقتی بخایم به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام اظهار محبت و مودت کنیم، اول باید از دشمنانشون بریده بشیم و دوری کنیم تا بتونیم به این بزرگواران برسیم. در زیارت عاشورا که یکی از مهمترین زیارات و مهمترین کتابهای درسی شیعه است، اهمیت لعن و تقدم اون بر سلام رو میشه به وضوح دید (مثلا اول صد بار لعن و بعد صد بار سلام). همینطور در روایات زیادی مطرح شده که لعن کردن دشمنان اهل بیت (به همون روشی که گفته شد)، موجب رشد و پیشرفت زیادی برای سالکین الی الله و محبین خاندان عصمت میشه. البته باید توجه داشت که لعن کردن مکان و زمان مناسب خودشو میخاد. یعنی اینکه بعضی جاها بخاطر رعایت تقیه و یا بخاطر جلب اعتماد فرد گمراهی و اصلاح کردن عقایدش، لازمه تا موقتا از لعن علنی دوری کنیم. لعن کردنِ قلبیِ کسانیکه آگاهانه با خاندان عصمت و طهارت دشمنی می کنند، نشونه محبتِ به این خاندانه و قدر مسلم این خاندان محبت کسی رو بی جواب نمیگذارند