#یادداشت #جنگِ‌نرمِ‌سخت 🔖هویت‌بخشی، راه نجات [۱]. هویت، ویژگی باکیفیتی است که در ایجاد پیوستگی و همانندی افرادِ هم‌هویت بسیار تاثیرگذار است. در واقع می‌توان مهمترین کارکرد هویت را همین همبستگی بین افراد دانست که ماحصل آن حرکت به سوی اهداف، با قوت و قدرت است و به‌طور قطع اعتماد به نفس، این احساس ارزشمند، پاداش آن خواهد بود. از دگر سو دشمنی با هویت مسلماً جنگ به شیوه‌ای از جنس خود می‌طلبد. [۲]. با توجه به اینکه هویت، ریشه در فرهنگ، دین، تاریخ، سیاست و...یک جامعه دارد. بنابراین زمانی که دشمن، دیگر قادر نیست یک جامعه یا کشوری را با جنگ تن به تن از بین ببرد؛ فرهنگ او را تسخیر، دین و تاریخ او را تحریف و سیاست آن را در یک جنگ ترکیبی تمام عیار ریاست می‌کند. بدین ترتیب افراد جامعه زنده می‌مانند اما روح آنان تسخیر دشمن می‌شود. چنین جنگی، دو سود به نفع دشمن خواهد داشت؛ یک) از بین بردن نیروهای یک هویت بدون کشتار و بدون تخریبِ چهره‌ی بین المللی‌اش. ۲) اضافه کردن به نیروهای خود و تحقق اهدافش به دست آنان. [۳]. دانش‌آموزان امروز همانند همه‌ی دانش‌آموزان در جوامع مختلف و در تمامی اعصار گذشته، به واسطه‌ی خصلت‌های زیبا و پرشور نوجوانی و جوانی، به دنبال هویت اصلی و حقیقیِ خود هستند. ما نیز در کشور خود با طیف وسیعی از نوجوانان و جوانان روبروایم که شبانه‌روز در پیِ چیدن قطعات جورچینِ(پازل) هویت خویش‌اند. که البته در چنین کارزاری یا دشمن عناصر هویتی خویش را -آن هم نه عناصر مثبت مانند پای‌بندی به نظم و تلاش در مسیر علم بلکه عناصر منفی مانند توجه افراط‌گونه به مادیات و دوری از معنویات- را یکی پس از دیگری در ضمیر فرزندان این وطن جای‌گذاری می‌کند و از آنان آدمَکانی می‌سازد در مسیر تحقق منافع خود و یا ما باید جهادگونه در پی تقویت مولفه‌های هویت بخش خود به فرزندانمان باشیم. [۴]. به طور قطع اگر بنا بر نجات و صلاح جامعه‌ی خود داریم باید در قدم اول ابعاد هویتی خویش را بشناسانیم. باید ریشه‌ها را تبیین نماییم. باید نتایج و کارکردهای هویتی خود را نمایان کنیم. باید از قلب تپنده‌ی مکتب ایرانی-اسلامیِ «ما می‌توانیم»، سخن برانیم. باید از «استقلال» و «آزادی» و «انقلاب» بگوییم. باید از افتخارات ملی، گذشته‌ی علمی، سیاسی و بین‌المللی خویش حرف بزنیم و در نهایت باید کاری کنیم ، دانش‌آموز ما از عمق جان احساس هویت کند. [۵]. وقتی یک جوان احساس هویّت کرد، از انحراف، از خیانت، از سستی و تنبلی پرهیز خواهد کرد. عمده‌ی این اشکالاتی که گاهی پیش می‌آید به‌خاطر این است که آن احساس هویّت حقیقی، احساس هویّت ملّی در یک انسان وجود ندارد. وقتی احساس هویّت وجود نداشت، دیگران می‌توانند او را به این سمت و آن سمت [بکشند]: می‌کشد از هرطرف چون پَر کاهی مرا وسوسه‌ی این و آن، دمدمه‌ی روزگار... آن چیزی که نمی‌گذارد ما منحرف بشویم، پای‌بندی ما است، احساس هویّت ما است.(۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷، دیدار با فرهنگیان) [۶]. برای تحقق این‌ها و ایجاد احساس هویت در روح و ذهن جوانانمان ابتدا باید خود از احساس هویت ملی-مذهبی غنی شویم. باید دریابیم هویت ما ریشه در مقاومت‌ها و قهرمانی‌های تاریخی و اسلامی و انقلابی دارد. ریشه در خون هزاران شهید دانش‌آموز، تنها در سال‌های پس از انقلاب دارد. ریشه در علم و اخلاق و در یک کلام در سبک زندگی ایرانی-اسلامی دارد. باید خودساخته، دارای هویت، بدون دلباختگی به تمدن منسوخ شرق و غرب، اندیشمند و دانا و دانشمند، کارآمد و ماهر باشیم تا بتوانیم چنین انسانهایی را بپرورانیم. ✍زینب نجیب @enqelabi_nevesht کانال نوشته‌های انقلابی