تعداد زیادی از دوستان در مورد مطالبه‌گری از مسئولین پرسیدند، چند نکته را عرض می‌کنم: ۱. مطالبه از دولتمردان، هم حق ماست و هم وظیفۀ ما. حق ماست که مسئولین‌مان به ما پاسخگو باشند و وظیفه‌مان است که مسئولین را پاسخگو کنیم. مسئولین باید پاسخگوی عملکردشان باشند، البته ما هم به‌عنوان مردم باید پاسخگوی عملکردمان باشیم. ما هم وظایف متعددی در عرصه‌های مختلف داریم. جهت اطلاع بیشتر از حقوق و وظایف مردم و حاکمان در حکومت اسلامی به خطبۀ ۲۱۶ نهج‌البلاغه مراجعه بفرمایید. ۲. نکتۀ دوم اینکه برای مطالبه‌گری باید ضعف‌ها و نقص‌ها را دقیق دانست. یعنی باید بدانیم دقیقا مشکل چیست و کجاست. در مرحلۀ بعد باید هم مطالبۀ اصلاح ضعف‌ها رو داشته باشیم و هم راهکار ارائه بدیم. گاهی مشکلی باید رفع شود، گاهی مسئولی باید عوض شود، گاهی باید در انجام کارها شتاب شود، گاهی یک رفتار باید اصلاح شود، گاهی یک قانون باید تصویب شود، گاهی یک قانون باید نسخ شود، گاهی باید نظارت انجام شود، گاهی باید نظارت تشدید شود، گاهی باید نیروی انسانی اضافه شود، گاهی باید کاغذبازی برداشته شود و... ۳. مطالبه‌گری به‌جهت اصلاح انجام می‌شود و نه مچ‌گیری. در حقیقت مطالبه‌گری می‌بایست حرکت قطار تحول و پیشرفت را سرعت بخشد، نه اینکه مانع از حرکت شود. پس نوع اقدام و ادبیات مطالبه‌گری باید مسیر اصلاح را هموار کند نه اینکه خود معضلی جدید باشد. ۴. مدل مطالبه‌گری‌ها باید ارتقا یابد. بهترین نوع مطالبه‌گری، حضور حداکثری مردم در صحنۀ دخالت در امورات کشور است. دخالت یعنی چه؟ یعنی مشارکت. یعنی ورود برای کمک دادن. یعنی نظارت کردن. یعنی حضور داشتن. یعنی بی‌تفاوت نبودن. یعنی به معنای واقعی «مردم‌سالاری». بهترین کار برای اصلاح عملکرد مسئولین وارد کردن مردم به بدنۀ دولت (به معنای عام) است. باید به نظام «امامت همگانی» نزدیک شویم. ان‌شاءالله بزودی در این مورد بیشتر خواهم نوشت. برای فهم بهتر نقش مردم‌سالاری در اصلاح ساختارها و رفتارها، به قسمت پایانی بیانات رهبر انقلاب در تاریخ ۱۲ آذر ۷۹ مراجعه فرمایید: https://khl.ink/f/3039 @fakhrian_ir