حضرت آدم اگر خطا نمیکرد به کمال نمیرسید! زيرا كه آدم- عليه السلام- در تحت جذبه غيبيّه اگر مانده بود، و در آن حالِ فنا و بى‏خبرى- كه بهشت دنيا به آن معبر است- باقى مى‏ماند، از تعمير عالم و كسب كمالات ملكيّه، آثارى نبود. پس به واسطه تسلط شيطان بر او، توجه به كثرات حاصل شد و از درخت گندم، كه صورت دنيا در عالم جنت است، تناول نمود. پس از آن توجه، باب كثرت مفتوح و راه كمال و استكمال، بلكه باب كمال «جلا» و «استجلا» باز شد. پس با آن كه در مذهب محبت و عشق، اين توجه خطيئه و خطا بود، در طريقه عقل و سنّتِ نظام اتمّ لازم و حتم بود، و مبدأ همه خيرات و كمالات و بسط بساط رحمت رحمانيّه و رحيميّه گرديد. پس حقيقت ادبار وقوع در حجب سبعه است و تا در اين حجب واقع نشود، قدرت خرق حجاب پيدا نشود. _ شرح حديث « جنود عقل و جهل »، متن، ص: 43 ____ __ @ensani_islami | زندگی برای علوم انسانی