#برشی_از_کتاب | «عرفانهای کاذب؛ راه‌های نفوذ و راهکارهای مقابله»، حمزه شریفی‌دوست، ص۱۷۰. 🔹 برخی درباره کوئلیو می‌گویند: «او حرف‌های خوبی هم دارد؛ چرا ناقدان، محاسن کارش را نمی‌بینند و تنها به ذکر نواقص آثارش اکتفا می‌کنند؟!» 🔺 در پاسخ باید گفت: اگر نویسنده‌ای مانند کوئلیو از ابتدا تا انتهای کتابش صرفاً به طرح مطالب و ایده‌های سست و بی‌اساس می‌پرداخت، هیچ‌کس جذب او و کتاب‌هایش نمی‌شد. 🔺 مشکل این است که او حرف‌های خوبی دارد، اما آسیب‌های اندیشه‌اش چنان برجسته‌اند که قابل اغماض نیستند. از قضا این آسیب‌ها در حوزه‌هایی هستند که تمام محاسن کلام او را مخدوش و بی‌اثر می‌کنند. 🔺 محاسن آثارش بیشتر به قالبی مربوط است که برای ارائه پیام به کار گرفته است (قالب رمان و ادبیات)، اما نقص کار او در حوزه معنویت و عرفان است که تمام دارایی یک انسان خداجو محسوب می‌شود. هرچند قالب جذاب باشد، اشکالات نظام معرفتی را جبران نمی‌کند و نمی‌تواند نگرش غلطی را که در باب دین، اعتقادات و عرفان بر نوشتارش حاکم شده است، تصحیح نماید. 🔺برای نمونه، یکی از محاسن آثار کوئلیو این است که درک خوبی از درد بشر امروز دارد و متوجه شده است که اصلی‌ترین بحران موجود در جوامع غربی، دوری از خداست. 🔺اما اگر کسی درد را تشخیص داد، آیا حتماً می‌تواند درمانگر خوبی هم باشد؟ آنچه کوئلیو تشخیص داده، پیش از او دیگران نیز دیده و فهمیده بودند و اکنون این زخم چنان عمیق شده است که با نیم‌نگاهی می‌توان به عمق فاجعه پی برد. 🔺 بماند که نسخه کوئلیو نه تنها فاصله بین بشر بحران‌دیده و خدای او را کم نمی‌کند، بلکه میل خداجویی انسان‌ها را به بیراهه کشانده و فطرت خداطلب آن‌ها را مدفون می‌کند. عرفان نما؛ نقد شبه معنویت‌های نوپدید|وبگاه|ایتا|تلگرام|گروه|