سیاست باطن مان را لو میدهد. میدان کشاکشی ست بین ما با خودمان، در جهان و وقت مان. گاه بر خود مان غالب میشویم و گاه مغلوب خودمانیم. چون سیبی سر گردان میان زمین و آسمانیم که مدام چرخ میخوریم و چرخ، و هر بار در مقابلمان وجهی از وجودمان رو میاید و وجه دیگرمان به زیر میرود. گاه خود را در غزه میابیم و با مظلومیتی تمام قد غالب میشویم و گاه در سهم و قدرت خواهی های انتخاباتی مان مغلوب آدمی اهل اُنس و نسیان است و از همین رو هربار وجه قبلی خویش را از یاد میبرد و با وجه دیگری از خود رو برو میشود و چند صباحی با آن موانست میکند و در میانه و میدان کشاکش با خودش دست به دست میشود و به همین جهت گاهی عهد شکنی میکند و گاهی هم عهد می‌بندد. تاب آوردن در چنین میدان کشاکشی یک حضور «هنرمندانه» را میطلبد، تا با «وقت» مان بی‌نسبت نشویم و در دام قهر نیفتیم و دچار موافقت ها و مخالفت ها نشویم. @esharenakhana