مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
➡️ ۲. عبدالله بن صالح از امام صادق(ع): مومن نمی‌بایست در مجلسی بنشیند که در آن معصیت خداوند متعال ان
➡️ 🌀برپایه‌ی آنچه گذشت می‌توان گفت: تسهیل حضور در جلسات سالار شهیدان (صلوات‌الله‌علیه) برای اشخاصی که متظاهر به گناه هستند، هرچند مزایایی دارد و گاه باعث آشتی دادن آنان با دین و دین‌داری می‌گردد یا لااقل رشته‌ی نازک پیوندشان با خدا و (علیهم‌السلام) را حفظ می‌کند؛ 💡اما: می‌بایست نحوه‌ی عملکرد برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگانِ دیگر طوری باشد که معصیت الهی تأیید و ترویج نگردد و بلکه ناخشنودی مؤمنان از رواج گناه روشن باشد. در حالی‌که متاسفانه به‌نظر می‌رسد امروزه وضعیت کاملاً برعکس است. به‌خصوص با شیوع دیدگاه‌های -و به‌اصطلاح: روادارانه- حتی در میان مؤمنان، دیگر نمی‌توان گفت که بیزاری متدینان از گناه امری واضح به‌شمار می‌آید و نیازی به ابراز و تصریح نیست و فرق نهادن در رفتار بین متشرّع و گناهکار، ضرورتی ندارد. 💡و البته: نباید در رفتار با خطاکاران طوری تندی و خشونت کنیم که باعث دل‌زدگی و بیزاری آن‌ها از اصل دین و دستگاه اباعبدالله(ع) گردیم. گمان می‌کنم جمع میان این دو مطلب در عمل ممکن است، هرچند به ظرافت و دقت خاصی در رفتار نیاز دارد. ▫️ 🔻متن عربی روایات: ۱. عدة من أصحابنا عن سهل بن زياد عن صفوان بن يحيى عن الحارث بن المغيرة قال قال أبوعبدالله ع: لآخذن البريء منكم بذنب السقيم. و لِمَ لاأفعل؟! و يبلغكم عن الرجل ما يُشينكم و يشينني فتجالسونهم و تحدثونهم، فيمرّ بكم المارّ فيقول: هولاء شر من هذا! فلو أنكم إذا بلغكم عنه ما تَكرهون زبرتموهم و نهيتموهم كان أبرَّ بكم و بي. ۲. علي بن إبراهيم عن أبيه عن ابن أبي‌عمير عن أبي‌زياد النهدي عن عبدالله بن صالح عن أبي‌عبدالله‌ع قال: لاينبغي للمؤمن أن يجلس مجلساً يُعصى اللهُ فيه و لايقدر على تغييره. [هر دو سند قابل تصحیح است. هرچند به‌سبب کثرت روایات با این مضمون در حد استفاضه یا چه‌بسا تواتر، چندان محتاج اعتبارسنجی سندی نیستیم.] ▫️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan