یکی از مهم‌ترین نیازهای جامعه را گفتگوهای آزاد و صریح و شفاف در بین خواص و صاحب‌نظران می‌‌دانم. معتقدم مردم به‌دنبال سخنگویان صادق، شجاع و آگاهی می‌گردند که بدون سِمت دولتی، سخنگوی مردم باشند. هزار و یک اتفاق می‌افتد که مردم می‌خواهند بدانند، بشنوند،‌ بگویند، اما از کجا؟ در کجا؟ نبود مناظرات و مباحثات صریح و صادق، آرام آرام مردم را از صحنه‌ی کنشگری سیاسی بیرون می‌راند و سرخورده می‌کند. کمبود رسانه‌‌ی مردمی فراگیر، در کشور کاملا محسوس است. رسانه‌ی ملی در انجام رسالتش چندان موفق نبوده. خواص انقلابی باید کاری بکنند، دارد دیر می‌شود. ما خیلی کارها در ظهور مردم‌سالاری می‌بایست انجام می‌دادیم که ندادیم. در بزنگاه‌ها که تمام توان‌مان را به صحنه می‌آوریم تازه می‌فهمیم که چقدر کار می‌شود کرد و چقدر زیادند کارهایی که می‌بایست انجام می‌شد و نشد. دم انتخابات تریبون آزاد راه می‌اندازیم، مناظره می‌گذاریم، قیام می‌کنیم، اثرش را هم می‌بینیم، همین که انتخابات با هر نتیجه‌ای تمام می‌شود، انگار ما هم تمام می‌شویم. می‌رویم تا رویداد بعدی تا ببینیم چه می‌شود کرد. شور سیاسی است که جامعه را زنده نگه می‌دارد. باید کاری کرد. @fakhrian_ir