امام یک حکیم به معنای واقعی بود [۱]. در زمان ریاست جمهوری بنی‌صدر، وقتی مأیوس شدیم از این‌که امام حرف ما را درباره‌ی آقای بنی‌صدر قبول بکنند، خدمت ایشان رفتیم. ما یکی‌یکی می‌رفتیم، چندنفری می‌رفتیم، نوشته‌‌ای می‌گفتیم، زبانی می‌گفتیم. من یک بار خدمت امام رفتم و صریحاً گفتم من به این نتیجه رسیده‌ام که چون دیگر نمی‌شود با آقای بنی‌صدر برخورد بکنیم، من به همان روش قبل از انقلاب باید عمل بکنم. ما قبل از انقلاب حرف‌هایی می‌زدیم، که وقتی کسی در آن حرف‌ها می‌اندیشید، موضعی نسبت به آن دستگاه پیدا می‌کرد. من به ایشان گفتم مجبورم الان حرف‌هایی بزنم، که وقتی کسی دربارۀ آنها اندیشید، موضعی علیه آقای بنی‌صدر بگیرد. امام نگاه کردند و تبسمی کردند و هیچ چیز نگفتند. در آن زمان‌ها، گاهی می‌شد که من با دل پُر خدمت امام می‌رفتم؛ اما وقتی می‌آمدم، به رفقا می‌گفتم که امام دستی به سر و صورت ما کشیدند و لقمۀ حلوایی با لطف و نگاه خودشان در دهان ما گذاشتند، ما را رها کردند؛ بعد که می‌آمدیم، باز در سخنرانی خودشان می‌گفتند: آقای رئیس جمهور، آقای بنی‌صدر! یعنی همان، همان بود! ایشان «مصلحت» می‌دیدند؛ چون بالاخره ایشان حکیم بودند. امام یک حکیم به معنای واقعی بود؛ یعنی واقعاً پشت دیوار و پشت حجاب را می‌دید، که ماها قادر نبودیم آن را ببینیم. ایشان چیزهای خیلی ریزتری از آنچه که در حد دید ما بود و هست، می‌دید. بیانات رهبر انقلاب در دیدار با هنرمندان ۱۳۷۰/۰۹/۰۴ [۲]. امام چون حکیم بود مصالح اصلی و کلی نظام را در همۀ امور در نظر می‌گرفت. از نگاه امام، مصالح، همان واقعیت‌هایی هستند که نمی‌شود آن‌ها را ندید، نمی‌توان چشم را بر آنها بست. از نگاه امام، مصالح همان اولویت‌های جامعه هستند. امام مصالح نظام را فدای هیچ‌چیز نمی‌کرد. از مهم‌ترین مصالح نظام وحدت است / پرهیز از دوقطبی‌سازی است/ پرهیز از بدبین کردن مردم به مسئولین و نظام است/ پرهیز از ترویج حس ناامیدی است. [۳]. حالا این حکمت امام را بگذارید در کنار رفتار بعضی از خواص. به هرچه و هر که دوست دارند با هر ادبیاتی حمله می‌کنند/ بدون در نظر گرفتن شرایط، بعضی از دستگاه‌ها و مسئولین را متهم به محافظه‌کاری، تساهل و تسامح می‌کنند. میل خود را به جای وظیفۀ دستگاه‌ها و مسئولین جا می‌زنند. به اسم انتقاد، هتاکی می‌کنند. صراحت را با سفاهت اشتباه می‌گیرند. باور کنید بعضی از اینها اگر رو می‌دیدند امام را هم متهم به تساهل‌گرایی و منفعت‌خواهی می‌کردند. اینها حکیم نیستند، چون رفتارشان با «امامِ حکیم» بسیار تفاوت دارد. @fakhrian_ir