رهبر انقلاب اسلامی: یکی از چیزها مسئلۀ امیدآفرینی است، سیاست‌های دشمن یأس‌آفرینی است. هر وقت یک بار به یک مناسبتی، مال امروز هم نیست، در سال ۶۹ ــ در اردیبهشت ۶۹ هنوز یک سال از رحلت امام نگذشته بود ــ یک گروهی حالا اسم نمی‌آورم یک نامۀ درواقع سرگشاده‌ای نوشتند به یکی از مسئولین و همه‌اش همین‌طور یأس‌آفرینی از جمله‌ی تعبیراتی که در آن نامه بود که من اینجا یادداشت کردم این است می‌گویند «مُلک و ملت به لبه‌ی وحشتناک ویرانی و نابودی رسیده است»! سال ۶۹ این آقایان به این نتیجه رسیده بودند که کشور به لبۀ ویرانی و نابودی رسیده حالا دائماً از این حرفها هست. حالا آن کسانی که خودشان، شخصیتشان، هویتشان در معرض نابودی و ویرانی است آنها به هرکس نگاه می‌کنند اینجوری می‌بینند. به عکس کسانی که ذهنشان، دلشان پر از امید است همه‌چیز را امیدبخش می‌بینند. ۱۴۰۱٫۱۲٫۰۴ عده‌ای ناامید و واداده در سال ۶۹ رسماً از افول و اضمحلال انقلاب اسلامی دم می‌زدند. به‌جهت ناامید بودن و احساس خستگی، همه‌چیز را تار و تیره می‌دیدند. نامۀ این ۹۰ نفر را به آقای هاشمی رفسنجانی - رئیس جمهور وقت - را در زیر بخوانید. @fakhrian_ir