تمدن‌سازی، طفره‌ای یا فرآیندی؟
اینکه مساله‌ی اربعین و زیارت اباعبدالله "روحی‌فداه" ظرفیتِ بی‌نظیری در تمدن‌سازی و زمینه‌سازی ظهور دارد، کاملاً واضح است. اما تمدن‌سازی در یک فرآیند حاصل می‌شود نه بصورت طفره‌ای.(۱) اگر برای رسیدن به یک برآیند و نتیجه، به فرآیند و مراحلِ تحقق آن توجه نکنیم، دو آسیب جدی بوجود خواهد آمد:
۱. نرسیدن به نتیجه
۲. ناامیدی از هرگونه حرکت اصلاحی
برای استفاده از ظرفیت تمدنی زیارت امام حسین "علیه‌السلام" در اربعین، باید به دولت‌سازی و جامعه‌سازی توجه ویژه داشت. اگر یک کشور اسلامی و پیشران و قوی وجود نداشته نباشد، چگونه می‌توان تمدن‌سازی کرد؟ همه می‌دانیم که در این عصر، تنها کشوری که می‌تواند محور تمدن‌سازی اسلامی باشد ایران است. آیا ایران اگر ضعیف باشد، آیا ایران اگر مردمش به مسئولینش بدبین باشند، آیا ایرانی که بعضی از خواصش، مهم‌ترین نقطه ثقل قدرتش - یعنی ولی‌فقیه - را تحریف کند، و دائما در دام تقیه و سکوت و بعضاً محافظه‌کاری اندازد و حجیت کلام و رفتار او را مورد تشکیک قرار دهد، می‌تواند بارِ تمدن‌سازی را به‌دوش بکشد؟
قطعاً خیر.
درک عمقِ راهبردی اربعین، توجه به دولت‌سازی و جامعه‌سازی است.
اگر بنا باشد تبیین جایگاه اربعین در زمینه‌سازی ظهور، زمینه‌ی بدبینی مردم به مسئولین کشور را فراهم و یا موجب فراهم‌آمدن بستر بی‌قانونی عده‌ای شود، مطمئن باشید این زیارت‌ها و اربعین‌ها منجرّ به تمدن‌سازی نخواهد شد.
کاش نگاه‌ها به حرکتِ عالَم به سمت حق، نگاه‌های نقطه‌ای و یا حداکثر بالگردی نمی‌بود. این نگاه ماهواره‌ای و کلان است که می‌تواند ما را به فهم عمیق نسبت به همه‌ی مسائل، از جمله اربعین برساند.
۱. طفره یعنی پریدن از یک مرحله به مرحله‌ی بعد بدون طی کردن مرحله قبل
@fakhrian_ir