به نام خدا بعد از چند بار احوالپرسی با واسطه و صحبت تلفنی، توفیق آنرا داشتم که بالاخره با استاد دیداری داشته باشم.آنهم به بهانه تحویل مقداری از افطاری دوستان که ایشان هم دعوت بود و بدلیل کسالت نیامدند. اصلا انتظار آنرا نداشتم که ایشان را با این وضعیت ببینم.فردی که در پیاده روی های طولانی و آمادگی جسمانی هیچ مشکلی از نظر ما نداشت و حالا وضعیت قلبی فرصت حتی قدم برداشتن از یک پله را نیز به ایشان نمی دهد. تا نیم ساعت بعد از نیمه شب با ایشان بودم و در حالیکه می خواستم زودتر از حضورشان مرخص شوم نگذاشتند. در حالیکه حواسم بود که نباید با حضورم اذیتشان کنم. در این شرایط ‌که باید موضوع صحبت، سلامتی ایشان و راههای برون رفت از این وضعیت باشد ،ایشان بر انجام برخی کارهای لازم علمی و شناختی با حساسیت همیشگی تاکید داشتند و کماکان به اهمیت موضوع آنچنانکه همیشه بر آن اصرار داشته و دارند می پرداختند. با این روحیه و نگاه از سال ۱۳۷۰ آشنا شدم اگرچه پیش از آن وصفشان را شنیده بودم و کتابهایشان را با ذوق و اشتیاق خوانده و مقالات و یادداشت هایشان را برای مطالعه از دوستان همسو جویا می شدم. همیشه صرفنظر از کلیشه و رویه مرسوم در آثار تولیدی محققین، ایشان در نوشته هایشان مطالب نو و جالب مطرح می کردند که همگی در دقیق و بدیع بودن آن اتفاق نظر داشتیم. توفیق همکاری در چند مجموعه علمی، افتخاری مثال زدنی برایم بوده و هست که امیدوارم بمثابه درس پس دادن‌هایی از یک شاگرد علاقمند محسوب شود. ایشان را استادی بی نظیر در فهم اصولی و دقیق از مساله صهیونیسم می دانم که بواقع اندیشه و نگاه شهید کامبوزیا را در عصر حاضر و در زمانیکه محروم از بهره مندی از وجودشان هستیم، نشر و گسترش داده است. استاد شمس الدین رحمانی ذخیره تکرار نشدنی برای استفاده شاگردانی همچون بنده است که همواره باید از ایشان در حوزه شناخت معضل صهیونیسم و دایره بسیار گسترده از پیرامون آن و حول خطری که برای فرهنگ و تمدن بشری دارد، آموخت و بکار بست. التماس دعا برای سلامتی کامل و عاجل ایشان در این ایام و لیالی عزیز والسلام علیرضا سلطانشاهی ۲۰ رمضان المبارک ۱۴۴۵ 📲 موسسه فرهنگی رسانه‌ای استاد محمد‌حسین فرج‌نژاد: 📝 @FarajNezhad110