جشنواره زکات
✅ و_تشویق_مردم_به_پرداخت_آن ✍برای تشویق مردم به پرداخت زکات ابتدا باید به سراغ ریشه های اعتقادی و فکری و فرهنگی برویم. ما اگر بتوانیم باور انفاق را در مردم ایجاد کنیم آنها با میل و رغبت زکات مال خود را خواهند پرداخت. در زیر ۶۴ مورد از باورهایی که می‌تواند در فرهنگ سازی زکات موثر باشد آورده شده است. صرفاً جهت انگیزه سازی ۱) اگر کسی باور کند مالی که در اختیار اوست امانت و هدیه خدایی است، ۲) اگر باور کند امتیازی بر دیگران ندارد و همه با هم برادرند، ۳) اگر باور کند ارزش جذب دل محرومان بیش از ارزش جمع مال است، ۴) اگر باور کند دعای محرومان مشکل های زندگی او را حل می کند ۵) اگر باور کند ممکن است فردا خودش یکی از محرومان جامعه باشد ۶) اگر باور کند که خدا جای آن چه را انفاق می شود پر می‌کند ۷) اگر باور کند انفاق او همچون دانه ای است که تبدیل به بخش‌های متعدد و صدها دانه می‌شود ۸) اگر باور کند فقیر کمک مالی او را برای قیامتش حمل می‌کند ۹) اگر باور کند سیر شدن فقرا لذت معنوی و آرامش درونی به همراه دارد ۱۰) اگر باور کند کمک امروز او به صورت چهره زیبایی در برزخ مونس او خواهد بود ۱۱) اگر باور کند حل مشکل مسلمین حل مشکل رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است ۱۲) اگر باور کند بی تفاوتی نسبت به محرومان جامعه ممکن است سبب انفجار و انقلاب و از دست دادن کل اموال او شود ۱۳) اگر به آثار و برکات و پاداش‌های کمک به دیگران ایمان داشته باشد ۱۴) اگر خطرات بی تفاوتی، کنز اندوزی و بخل و حرص را بداند و با تاریخ ثروتمندان بی‌تفاوت آشنا شود خود را برای پرداخت خمس و زکات و انفاق و آماده می کند ۱۵) اگر بدانیم خدایی که از ما قرض خواسته و فرموده است «من ذا الذی یقرض الله قرضا حسنا»که خزینه های آسمانها و زمین به دست اوست خواهیم فهمید که هدف از این قرض در حقیقت شکوفایی روحیه سخاوت و انسان دوستی در انسان است. ۱۶) اگر ما همچون حضرت سلیمان دارایی‌های خود را از فضل خداوند بدانیم و بگوییم «هذا من فضل ربی»هرگز در پرداخت خمس و زکات مال خود بخل نمی کنیم. ۱۷) اگر ما نعمتهای خداوند را وسیله رفاه و غفلت و سرمستی ندانیم بلکه همانگونه که قرآن می فرماید:«لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ» آن را وسیله آزمایش خود بدانیم که آیا با به کارگیری صحیح آنها شکل عملی نعمت‌های خدادادی را به دست می‌آوریم و یا کفران نعمت می کنیم. ۱۸) اگر همانگونه که امام رضا علیه السلام فرمود بدانیم که خداوند مسئولیت افراد زمین گیر را به عهده متمکنین قرار داده است. ۱۹) اگر بدانیم هستی و فکر و علم و قدرت و ابتکار و توفیقی که داریم از خداوند است و حتی در کشاورزی نقش ما تنها درفشانی و آبیاری است اما جذب آب توسط زمین و شکوفایی بذر در درون آن ، جذب نور و هوا و شکفتگی زمین و خروج خوشه ها از خدا و به تعبیر قرآن«أانتم تزرعونه ام نحن الزارعون» که آیا شما زراعت میکنید یا ما زراعت کنندگانیم ؟ هرگز بخل نمی ورزیم. ۲۰) کمک‌های مادر فقرا هستند ولی در واقع خداوند است که صدقات را تحویل می‌گیرد ، «یأخذُ الصدقات»، به راحتی کمک می‌کنیم و همانگونه که در روایات آمده دست خود را نیز می بوسیم. ۲۱) اگر بدانیم بی اعتنایی به فقرا ما را به سرنوشت قارون ها گرفتار می‌کند که خود و خانه و سرمایه اش یکجا به زمین فرو رفتند «فخسفنا به و بداره الارض»۹۰ این همه بخل در کار نخواهد بود. قارون گفت اموال من از خدا نیست بلکه به وسیله علم و تخصص و ابتکار و نبوغ خودم آن را به دست آورده‌ام. « انما أوتیهُ علی علم عندی» ۲۲) اگر به داستان باغی که سوخت توجه کنیم خواهیم دید چگونه باغ کسانی که تصمیم گرفتند فقرا را از نعمت‌های الهی محروم کنند یکجا سوخت. «فأصبحتْ کالصّریم» ۲۳) اگر بدانیم بی توجهی به یتیمان ممکن است سبب یتیم شدن فرزندان خودمان شود. ۲۴) اگر بدانیم کمک های امروز ما در مواردی دو برابر و در مواردی چند برابر و در مواردی ۱۰ برابر و در مواردی هفتصد برابر می‌شود و به ما برمی‌گردد هرگز بخل نخواهیم کرد. ۲۵) اگر به سخن امام صادق علیه السلام ایمان داشته باشیم که فرمود: خداوند مهمتر از زکات چیزی را بر مردم سخت نگرفته است و بسیاری از مردم به خاطر نپرداختن آن هلاک شده‌اند، «ما فرض الله علی هذه الأمة شیئاً أشدّ علیهم من الزکاة و فیها تَهلک عامتُهم»، هرگز بخل نخواهیم کرد. ۲۶) اگر بدانیم آنچه ما را از فقر آینده می‌ترساند شیطان است ، «الشیطانُ یعدکم الفقر» هرگز از وسوسه های تهدید آمیز شیطان نمی‌ترسیم. ۲۷) اگر بدانیم ما جانشین خدا هستیم و حیف است تنها به مادیات راضی باشیم، هرگز به مادیات دلخوش نمی‌شویم. «أرضیتم بالحیاةِ الدنیا»
839 مشاهده