شرط کربلایی شدن، پشت کردن به مکه است و انتخاب حسین... حج واجب، حرام می‌شود بر پیرو حسین؛ وقتی خود حسین در حج نباشد. چه حادثه‌ای شگفتی که واجب هم به پای او کنار می‌رود، حتی حج، حج واجب، چرا که حسین «اوجب» است و جایی که واجب است ترجیح بر«واجب» پیدا کردن امری بدیهی است. این جاست که باید الویت را تعیین کرد، کدام یک، حج یا حسین؟ و چه تصویر غریبی: پشت کردن به یک اولویت! برای رسیدن امامی که امروز اولویتش با همه فرق دارد... کسانی‌که با خود گفتند اول حج بگذاریم، بعد به حسین می‌رسیم... نرسیدند! تاریخ می‌خواست به همه درس اهمیت اولویت یاد بدهد. جایی که اولویت «حسین» است، هیچ تأخیری جایز نیست. باید اولویت‌ها را هم‌راه امام انتخاب کرد، نه زودتر نه دیرتر. و چقدر سخت می‌شود تشخیص این اولویت؛ خیلی‌ها اشتباه کردند. (ع)